معلولان نه تنها در خیابان ها با مشکلات عدیده ای برای تردد مواجه هستند بلکه برای اشتغال هم با نگاهی متفاوت روبرو می شوند. شاید فیل مآن دختر معلول را دیده اید که در آن درد دل می کند و می گوید "می خواسته در تاکسی اینترنتی کار کند اما او را به دلیل معلولیت قبول نکرده اند. در یک مهدکودک کار پیدا کرده اما خانواده ها اجازه ندادند بچه هایشان کنار او باشند." این رفتارها نشان می دهد که فقط مسئولان با تصمیم گیری هایشان مانع معلولان نیستند بلکه مردم نیز حمایت درستی از این معلولان نمی کنند. اکثر افراد در جامعه فقط با یک نگاه ترحم آمیز یا دلسوزانه به معلولان، تصمیم دارند وجدان خود را آرام کنند.
افزایش بیکاری معلولان با شیوع کرونا
معلولان در این شرایط مجبورند خانه نشین شوند و فقط از حمایت خانواده استفاده کنند و اگر حمایت خانواده نباشد شرایط برایشان صد برابر دیگران سخت می شود. چرا جامعه نمی تواند توانمندی های معلولان را ببیند؟ چرا فرهنگسازی صورت نگرفته است؟ آموزش و پرورش با جداسازی دانش آموزان عادی و معلولان چقدر در این فرهنگ سوزی مقصر است در حالی که کشورهای دیگر کودکان معلول حتی بیماران اوتیسمی در کنار دانش آموزان عادی روی نیمکت های مدرسه می نشینند. چرا جامعه معلولان را به دلیل شرایط جسمانی به نوعی طرد می کند؟ علی همت محمودنژاد، عضو اصلی هیات مدیره سازمان جهانی معلولان در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا تاکید کرد: متاسفانه با شیوع ویروس کرونا بیکاری در بین معلولان شیوع پیدا کرده است و وضعیت معیشتی آنها تحت الشعاع قرار گرفته است .
دیدگاه تان را بنویسید