چه اهمیتی داشت که او هوادار کدام تیم است؟
مسائل داغ فوتبال ایران عموماً فراتر از این رشته ورزشی و در بسیاری از مواقع مربوط به حوزه‌های دیگری‌ست مثل کودک آزاری اخیر.
شب گذشته انتشار وسیع یک کلیپ که در آن فردی با توسل به زور و خشونت مشغول آزار کودک روستازاده و چوپانی‌ست که علاقه‌مند به تیم فوتبال استقلال است، فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را در نوردید؛ این کلیپ ظهر روز گذشته و به واسطه یکی از خبرنگاران حوزه استقلال منتشر شد و به سرعت در صفحات مختلف بازنشر گردید و به سرعت تبدیل به خبر اول فوتبال ایران شد.
موضوع آزار و اذیت یک کودک با سوژه‌ای فوتبالی بود؛ آن‌جایی که یک فرد جوان از این کودک می‌خواست که اعتراف کند استقلال را دوست ندارد و این مسئله با مقاومت آن کودک مواجه می‌شد؛ ساعتی پس از انتشار این کلیپ، هشتگی نیز در فضای مجازی از سوی طرفداران تیم فوتبال استقلال داغ شد و عاملان و افراد مختلف خواستار برخورد با فردی شدند که کودک را مورد آزار خود قرار داده است.
در این بین البته نظرات دیگری هم بود، از جمله استوری محمد نوری‌فر مدیر رسانه‌ای سابق استقلال که اشاره به بیانیه‌ای مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک داشت و در آن نوشته شده: انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی و سایت‌های خبری، علاوه بر نقض حریم خصوصی و حقوق آن‌ها، کودکان را در معرض و مخاطره سواستفاده قرار می‌دهد و این اقدام ممنوع است.
در فضای احساسی دیروز اما کمتر کسی توجهی به این نگاه داشت و کار به جایی رسید که سایت‌های خبری هم مجبور به انتشار این کلیپ شدند؛ در این بین اما واکنش‌ها هم قابل‌انتظار بود و به مرور هواداران تندتر پای تیم رقیب را به ماجرا باز کردند و در آن‌سو نیز عده‌ای به دفاع از خود و اعلام این ادعا که فرد آزارگر طرفدار این تیم نیست و باشگاه دیگری را دوست دارد، پرداختند.
عجیب‌ترین واکنش رسمی نیز به افشین پیروانی سرپرست پرسپولیس تعلق داشت که با انتشار یک استوری تعجب ناظران برانگیخت؛ کاری که او انجام داد، اگر چه از نظر خود در حفظ حقوق تیمش بود اما به موضوعی پرداخته بود که کمترین اهمیت را در این مسئله داشت. این‌که فرد آزارگر از نظر علاقه ذهنی به اردوگاه کدام تیم تعلق دارد.
اصل ماجرا مسئله آزار و خشونتی‌ست که در این ویدئو موج می‌زند، نه این‌که فرد آزارگر اساساً به کدام علاقه داشته یا ندارد یا به هواخواهی از کدام تیم پرداخته یا برد کدام تیم خوشحالش می‌کند؛ همان‌طور که گفته شد، اصل موضوع خود مسئله آزار و خشونتی‌ست که به هر حال در فضای فوتبال ایران و در بین هواداران افراطی شایع است و آثار قابل‌توجه و جبران‌ناپذیری را هم با خود در پی داشته است.
این مسئله البته با دخالت مراجع قضایی و انتظامی در نهایت در مرز اتمام و بسته‌شدن پرونده قرار گرفته اما سوال‌هایی پیرامون آن در اذهان باقی‌ست؛ از جمله این‌که در نهایت چه اتفاقی باید رخ بدهد که دو باشگاه پرطرفدار فوتبال ایران یک صدا و در جهت منافع بلندمدت خود و سالم‌سازی فضای فوتبال در یک مسیر قرار گرفته و باهم نسبت به موضوعی موضع درست و واحد بگیرند.
اگر چه این موضع احتمالی از سوی بسیاری از طرفداران دو تیم پذیرفتنی نیست و امری برخلاف علاقه آن‌ها محسوب می‌شود اما چه خوب است که هر دو باشگاه این را فراموش نکنند که ادامه فضای تند فعلی که در بستر شبکه‌های اجتماعی به آن بسیار دمیده شده و آن را افراطی‌تر کرده است، در نهایت منافعی برای هیچ یک وجود ندارد.
البته که آن‌ها هم می‌توانند مثل همیشه دشمن یکدیگر باقی بمانند اما قواعد و اصول و رعایت اخلاق اولیه چیزی‌ست که چه در هواداری، چه در نحوه اداره و چه در واکنش‌های هر دو باشگاه باید به آن توجه بیشتری شود؛ نکته‌ای که تا امروز در اداره این دو باشگاه هرگز مورد اهتمام قرار نگرفته، چرا که این امواج اینستاگرامی‌ست که اصول اخلاقی امروز هر دو باشگاه را هدایت می‌کند.
منبع: ورزش سه
بعنوان استقلالی حرکت زننده با هر علاقه رنگی محکوم است ربطی به پرسپولیس ندارد مدیر فهمیم پرسپولیس هم محکوم کرد حرکت زشت تحت هر شرایطی بد است انشاالله با کار فرهنگی شاهد این بدیها نباشیم