وزارت ورزش بازنده‌های دربی ۹۴!
یکی از جذاب‌ترین دربی‌های پایتخت، پیش و پس از بازی چند بازنده داشت و آن هم وزارت ورزش و مدیران منصوبش بودند.
دربی تهران همیشه دو رو داشته؛ از قدیم همین‌طور بوده، پیر و جوان یا مرد و زن هم نداشته است. این تقابل پیش و پس از بازی همیشه با کُری خوانی هواداران همراه بوده، بازیکنان در 90 دقیقه - و گاهی اوقات وقت‌های اضافه و پنالتی‌ها- جنگیده‌اند و در پایان یکی مغموم و دیگری خرسند بوده یا هر دو حسرت خورده‌اند. معمولاً فضای بعد از دربی‌ها، آرام‌تر از قبل آن است، اما این بار متفاوت بود. استقلال و پرسپولیس هم نداشت، طغیان علیه مدیریت باشگاه، واکنش‌های پررنگ پس از دربی بود.
اختلاف در پرسپولیس، کمی قدیمی‌تر از اتفاقات پیش از بازی بود. اختلاف میان یحیی گل‌محمدی و مهدی رسول‌پناه به دوران پیش از فصل باز می‌گردد. جنگ نقل و انتقالاتی که مدیرعامل پیشین باشگاه و سرمربی تیم داشتند، اما این جنگ داخلی نبود و رسول‌پناه آن را علنی کرد. مدیرعامل پیشین باشگاه پرسپولیس که به نظر می‌رسید با چند نفر به صورت خصوصی صحبت می‌کند، علیه یحیی گل‌محمدی موضع گرفت و اتهاماتی را به او وارد کرد غافل از اینکه فیلم این اظهارات چندی بعد منتشر می‌شود. اتهاماتی نظیر اینکه سرمربی پرسپولیس بازیکنان مدنظر مدیر برنامه‌های خودش را جذب می‌کند یا بازیکنان را مجبور می‌کند با مدیر برنامه‌های خودش قرارداد ببندند.
منتشر شدن این صحبت‌های از سوی رسول‌پناه، حکمی برای رفتن او بود. مدیرعامل پرسپولیس استعفا کرد تا وزیر ورزش و جوانان این بار جعفر سمیعی را از حراست وزارتخانه به مدیریت باشگاه ارتقا دهد. رابطه گل‌محمدی و سمیعی تا به الان توأم با احترام بوده و حتی قرارداد سرمربی پرسپولیس تمدید شده، اما اختلاف با رسول‌پناه همچنان ادامه دارد که دلیل آن ادامه حضور او در باشگاه پرسپولیس است.
گل‌محمدی که پس از اختلاف با رسول‌پناه سه بازیکن تیمش یعنی شجاع خلیل‌زاده، محمد نادری و بشار رسن را از دست داده، اعتقاد دارد که عامل اصلی جدایی آنها شخص رسول پناه بوده است. مدیر مورد اعتماد وزیر که همچنان عضو هیئت مدیره باشگاه است و سرمربی سرخپوشان می‌گوید او باید برکنار شود. گل‌محمدی، رسول‌پناه را عامل به هم زدن تمرکز تیمش می‌داند و می‌گوید خراب کردن پرسپولیس یک نقشه طراحی شده و حالا وزیر را تهدید کرده که در صورت ماندن رسول‌پناه، تبعات این موضوع را باید گردن بگیرد.
موضوع در استقلال، کمی گسترده‌تر است. پس از دربی 94، بازیکنان این تیم علیه هیئت مدیره موضع‌گیری کردند و دلیل آن هم مطالبات این فصل بود. آبی‌ها می‌گویند که در این فصل حداکثر 10 درصد دریافتی داشته‌اند و برخی بازیکنان هنوز از فصل قبل طلب دارند. نوک پیکان انتقاد هم به مهدی عبدیان است که گویا به حواشی علاقه دارد تا همیشه مقابل چشم باشد. عضو متمول هیئت مدیره استقلال که حتی هنگام ممنوع المصاحبه شدن دو باشگاه از سوی وزارت ورزش قبل از دربی، راهی برای مطرح کردن خودش پیدا می‌کند.
واکنش‌های اینستاگرامی عبدیان قبل از دربی علیه پرسپولیس؛ دور زدن دستور وزارت ورزش و ملتهب کردن فضای بازی بود تا واکنش ابراهیم شکوری را هم به دنبال داشته باشد. کری خوانی‌های سخیف و کودکانه عضو هیئت مدیره استقلال و معاون اجرایی باشگاه پرسپولیس، پیامی جز این نداشت که «ما هنوز به بلوغ نرسیده‌ایم». مدیرانی که نشان می‌دهند هنوز جایگاه خود را نشناخته‌اند و به جای رسیدگی به وظایف مدیریتی خود، دنبال لایک و فالوئر در اینستاگرام هستند.
بازیکنان استقلال از این ناراحت هستند که هیئت مدیره باشگاه برای آنها کاری انجام نداده و به جای اقدام برای پرداخت مطالبات، وعده‌های پوچ می‌دهند. عبدیان پیش از دربی مصاحبه می‌کند و وعده برد 3 بر صفر و پاداش خوب می‌دهد و در پایان بازی به انتقاد از عملکرد بازیکنان می‌پردازد. کاری خارج از وظیفه یک عضو هیئت مدیره که حتی نمی‌تواند وعده‌های مدیریتی‌اش را عملی کند.
این صدای اعتراض در هر دو تیم آن هم پس از یک دربی زیبا، نشان می‌دهد که ناکارآمدی مشخصه برخی مدیران دو باشگاه است. استقلال و پرسپولیسی که خیل عظیمی از مردم ایران را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند و حالا مدیران آن به جای آرامش، سعی در ملتهب کردن فضا دارند. یکی با سوء مدیریت، یکی با کری خوانی و یکی هم با نمایش تا نشان دهند به کار خود وارد نیستند.
نابالغانِ ناکارآمدِ ناوارد، تعریف خلاصه‌ای از برخی مدیران منصوب وزارت ورزش و جوانان در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در سال‌های اخیر است. مدیرانی که وقتی به کارنامه آنها نگاه می‌کنیم، حضورشان در این دو باشگاه دلیلی جز به شهرت رسیدن نداشته است. مدیرانی که پس از یک دربی زیبا و نتیجه تساوی، بازنده اصلی دربی بودند و البته یک بازنده بزرگتر هم دارند که آن هم وزارت ورزش است. وزارت ورزشی که این نفرات را منصوب کرده و هیچ واکنشی به تمام حواشی ایجاد شده از سوی آنها ندارد. فارغ از اتهامات رسول‌پناه به گل‌محمدی که راست یا دروغ بودن آن موضوع دیگری است، ادبیات سخیف او بود که وزیر ورزش هیچ واکنشی به آن نشان نداد و تنها واکنش، پذیرش استعفا از مدیرعاملی باشگاه بود.
وقتی یک دربی تمام هیجانات را داشت، بازیکنان کمترین اعتراض را نسبت به داوری داشتند، جنجالی در زمین وجود نداشت و به اصطلاح یک دربی پاک و عاری از خشونت را تماشا کردیم، چرا باید چند مدیر اینچنین فضای دو تیم را ملتهب کنند. آیا وزارت ورزش هنگام عزل و نصب مدیرانش، نگاهی به توانایی و شخصیت آنها دارد یا صرفاً تمایلات سیاسی و ارتباطات خاص دلیل انتخاب آنهاست؟
منبع:تسنیم
دیدگاه تان را بنویسید