نشانه‌های خطر در رژیم‌های غذایی سفت و سخت!

رژیم غذایی را باید یک نظم بدانیم. نظمی که همیشه باید وجود داشته باشد. اما عموما این رژیم غذایی زمانی برای ما معنا پیدا می‌کند که یا چاق شده‌ایم و یا خیلی لاغر. حالا تصور کنید به همان اندازه که چاقی و دریافت کالری بالا می‌تواند برای سلامتی ما مضر باشد؛ به همان اندازه رژیم‌های غذای سفت و سخت و دریافت اندک کالری و ویتامین‌های ضروری برای بدن هم خطرناک و مضر است.

این اشتباه تا جایی پیش می‌رود که برخی فکر می‌کنند با کاهش وزن در بازه زمانی کوتاه‌مدت به یک رژیم معجزه‌آسا دست پیدا کرده‌اند و خبر ندارند این اقدام می‌تواند برای سلامت آنها حتی از چاقی هم خطرناک‌تر باشد. اولین خطری که ممکن است در بلندمدت سلامت افراد را تحت شعاع را قرار دهد، عارضه‌ای مانند «دیس لیپیدمی» است. دیس لیپیدمی به عنوان سطح بالای چربی خون تعیین می شود که بیش از حد بالا یا پایین است. لیپیدهای خون، مواد چرب مانند تری گلیسیرید و کلسترول هستند.

با این حال اگر رژیم سفت وسختی را گرفته‌اید و نشانه‌های پایین را دارید، بدانید که سلامت شما در خطر است:

گرسنگی شدید : از آنجا که رژیم های غذایی خطرناک کالری بسیار کمی را به بدن شما می رسانند، شما هیچ گاه احساس سیری نخواهید کرد.

ریزش مو : کمبود ریزمغذیهایی مانند ویتامین ب۸ یا بیوتین، نه تنها باعث ریزش مو می شود، بلکه موها را سریعتر سفید کرده، ناخن ها را شکننده و دردهای عضلانی ایجاد می کند.

کمبود انرژی : کمبود ویتامین های ب و سی، منجر به افزایش متابولیسم بدن و احساس خستگی، بی اشتهایی و خواب آلودگی می شود.

زخم های دهان : کمبود ویتامین ب ۱۲ باعث ایجاد زخم های مکرر در دهان می شود. ویتامین ب۱۲ در گوشت مرغ، گوشت قرمز و تخم مرغ یافت می شود.

سوزن سوزن شدن و یا بی حسی دست و پا : این علائم نشان دهنده کمبود ویتامین های گروه ب مانند ویتامین ب ۹ یا فولات است. علاوه بر این، کمبود ویتامین ب ۶ و ب ۱۲ باعث بروز مشکلاتی در اعصاب محیطی شده و اضطراب، افسردگی و عدم تعادل هورمونی را به همراه دارد.

مشکلات گوارشی : اگر شما به طور مداوم دچار ناراحتی بعد از مصرف غذا می شوید، یا احتمالا از سوء هاضمه، ناراحتی معده و اسهال یا یبوست رنج می برید، می تواند نشانه ای از یک رژیم غذایی فقیر از نظر فیبر باشد. توصیه به مصرف ۳۸ گرم فیبر در مردان به طور روزانه و ۲۵ گرم در زنان است.

عدم ترمیم زخم : برخی اوقات زخم های جزئی دیر به درمان پاسخ می دهند و این می تواند ناشی از کمبودهای تغذیه ای باشد. دریافت ویتامین های آ، ب ۱۲ و ویتامین ث، برای بهبود زخم بسیار مهم است.