قسمت دهم برنامه ی همرفیق
وایسا دنیا من می خوام پیاده شم...!
همرفیق در هفتمین روز درگذشت علی انصاریان فوتبالیست و هنرپیشه سینما و تلویزیون همانطور که وعده داده شده بود و با اجازه خانواده آن مرحوم…
دهمین قسمت از برنامه ی همرفیق با میزبانی، کارگردانی و اجرای شهاب حسینی و با حضور رضا صادقی و مرحوم علی انصاریان، پنجشنبه ۲۳ بهمن ماه ۱۳۹۹ از طریق سایت نماوا و صفحه ی رسمی همرفیق در اپلیکیشن نماوا منتشر شد.
برای خرید قانونی و دانلود حلال همرفیق علی انصاریان اینجا کلیک کنید
این برنامه در هفتمین روز درگذشت علی انصاریان فوتبالیست و هنرپیشه ی سینما و تلوزیون همانطور که وعده داده شده بود و با اجازه ی خانواده ی آن مرحوم منتشر شد.
همرفیق دهم به پرنشاط ترین، رفیقانه ترین و در عین حال تلخ ترین قسمت این مجموعه تبدیل شد و هر آن چه شهاب حسینی و سازندگان این برنامه به عنوان هدف گذاری در ذهن خود داشتند را در خود داشت.
قسمت دهم همه ی ضعف های همیشگی همرفیق در خود داشت. باز هم با اجرای بد شهاب حسینی روبرو هستیم. باز هم مجری برنامه به جای در دست داشتن نبض و ریتم برنامه متاثر از مهمان ها است و گاها به جای این که سوال کند، مخاطب سوال قرار می گیرد. هنوز هم زمان زیادی به تعارف ها و تعریف و تمجید های مهمانان از شهاب حسینی می گذرد.
اما تمام این ضعف ها، سهل انگاری ها و ایراد ها وقتی خنده ها، شوخی ها، بچگی ها و سادگی های دلنشین علی انصاریان را می بینیم به چشم نمی آیند یا کم تر به چشم می آیند. دیدن تصویر علی انصاریان، با ریز شدن در حرف ها و نگاه هایش، با پژواک جمله : ای کاش دنیا وایمیستاد آدم می تونست یه جا پیاده شه اش دلمان را می فشرد و برای وداع زود هنگاممان با هشت یاقی به درد می آورد.
قسمت دهم سوژه برای دست به دست شدن در فضای مجازی کم ندارد. همخوانی رضا صادقی، شهاب حسینی که گروه بمرانی، هم خوانی رضا صادقی و علی انصاریان، خواندن شهاب حسینی به یاد ناصر عبداللهی، شوخی های علی انصاریان و حرف های سانسوری اش، حرف های شهاب حسینی درباره ی سریال شهرزاد و... که همگی هم اکنون در کلیپ های چند ثانیه بریده شده اند و در فضای مجازی پخش می شوند. اما ای کاش در عنوان هیچکدامشان کلمات: آخرین، مرحوم، خدابیامرز، روحش شاد و ... نبود. ای کاش علی انصاریان بود و به خاطر حرف هایش ممنوع الکار می شد. ای کاش بود در نشست های خبری جشنواره مقابل سوالات بی رحمانه ی خبرنگاران بی رحم می نشست. اما اما اما...
علی انصاریان از از قطار دنبا پیاده شد و همرفیقان و دوستان و خانواده اش را تنها گذاشت. او رفت و حرمتش در نشست های جشنواره ی امسال حفظ شد. او رفت و ما به رفتار ساده و شبطنت های کودکانه اش در همرفیق دهم خرده نگرفتیم. او رفت. به جایی حتما و قطعا بهتر از جایی که ما هستیم. روحش شاد، جایش سبز و یادش گرامی...
دیدگاه تان را بنویسید