جهنم فراموش شدگان قبرستان زندگان/ زندان مخوفی که فیلم فضای داخلش رو ببینی وحشت میکنی

شایانیوز- در اعماق سرزمین سرد و پهناور روسیه، در منطقه اورنبرگ، زندانی وجود دارد که نامش شاید زیبا باشد اما لرزه بر اندام هر جنایتکاری می‌اندازد: دلفین سیاه. این زندان محل نگهداری خطرناک‌ترین مجرمان روسیه است، از قبیل  افرادی که مرتکب قتل‌های سریالی، اقدامات تروریستی یا تجاوزهای زنجیره‌ای شده‌اند. در این مکان، امنیت و کنترل بی نهایت شدید است؛ به طوری که کوچک‌ترین تحرک زندانیان زیر نظر قرار می‌گیرد. نام این زندان از مجسمه‌ای به شکل دلفین سیاه گرفته شده که در ورودی آن نصب شده است.

موقعیت جغرافیایی و پیشینه تاریخی

زندان دلفین سیاه در نزدیکی مرز روسیه و قزاقستان و در شهر سول-ایلتسک (Sol-Iletsk) قرار دارد. این زندان قدمتی چند صد ساله دارد و یکی از قدیمی‌ترین زندان‌های روسیه است که در زمان امپراتوری تزاری ساخته شد و در دوران شوروی و پس از آن، بارها بازسازی و به عنوان زندانی فوق‌ امنیتی مورد استفاده قرار گرفت.

جمعیت و نوع زندانیان

زندان دلفین سیاه میزبان حدود 700 زندانی است که همگی جزو خطرناک‌ترین مجرمان کشور محسوب می‌شوند. گفته می‌شود مجموع قربانیان این زندانیان به بیش از ۳۵۰۰ نفر می‌رسد. برخی از آن‌ها قاتلان زنجیره‌ای‌اند، برخی دیگر آدم‌خوار، تروریست یا جنایتکاران جنگی. بسیاری از آن‌ها به حبس ابد محکوم شده‌اند و امیدی به آزادی ندارند.

شرایط نگهداری

شرایط در دلفین سیاه بسیار سخت‌گیرانه و کنترل‌شده است:

زندانیان ۲۴ ساعت زیر نظر دوربین‌ها هستند.

آن‌ها روزانه تنها ۹۰ دقیقه اجازه دارند در فضایی محصور (مانند قفس) هوا بخورند.

پنجره‌ها در سلول‌ها بسیار کوچک و در ارتفاع بالا قرار دارند تا حتی افق هم دیده نشود.

زندانیان هیچ‌وقت نام‌شان را نمی‌شنوند؛ فقط با شماره شناخته می‌شوند.

هنگام انتقال از سلولی به سلول دیگر یا رفتن به حیاط، زندانی‌ها باید خم شده، دست‌های‌شان را از پشت روی سر بگذارند و توسط دو نگهبان همراهی شوند.

در دلفین سیاه، فرار غیرممکن است. 4 دیوار بتنی، سیستم‌های امنیتی چندلایه، نگهبانان آموزش‌دیده، درب‌های الکترونیکی و سیستم‌های کنترل زیستی، هرگونه تلاش برای فرار را در نطفه خفه می‌کنند.

روانشناسی انزوا

یکی از مواردی که فضای این زندان را بی‌رحمانه‌تر می‌کند، ایزوله‌سازی شدید است. زندانیان سال‌ها هیچ تماسی با دنیای بیرون ندارند. این وضعیت، اثرات روانی شدیدی بر ذهن آنان می‌گذارد. در بسیاری از موارد، زندانی‌ها دچار اختلالات روانی، افسردگی شدید و توهم می‌شوند.

مجسمه دلفین سیاه: نماد یا طعنه؟

در ورودی زندان، مجسمه‌ای به شکل دلفین سیاه قرار دارد که توسط خود زندانیان ساخته شده است. این مجسمه در تضاد کامل با فضای خشن و تاریک زندان قرار دارد. دلفین، موجودی اجتماعی، بازیگوش و آزاد است؛ اما اینجا، نامش روی مکانی حک شده که آزادی در آن معنا ندارد.

مستندها و توجه جهانی

شبکه‌هایی چون نشنال ژئوگرافی (National Geographic) و Russia Today چندین مستند درباره دلفین سیاه ساخته‌اند. در این مستندها، جزئیاتی از رفتار زندانیان، نحوه آموزش نگهبانان، و مصاحبه‌هایی با برخی جنایتکاران دیده می‌شود. یکی از نکات شوکه‌ کننده در این مستندها، نداشتن هیچ‌گونه برنامه بازپروری برای زندانیان است. سیاست کلی، نه بازسازی شخصیت مجرم، بلکه حبس و انزوا برای همیشه است.

زندان دلفین سیاه نماد نظام کیفری سخت‌گیرانه و غیرانسانی است که به‌جای بازسازی روان و رفتار مجرم، بر محو او از جامعه تمرکز دارد. مکانی که در آن، زندگی معنایی ندارد و تنها مرگ می‌تواند پایان ‌دهنده رنج بی‌پایان زندانی باشد.