بیماری‌ روانی یا قانون نخ‌نما شده کدامیک مقصر قتل‌های خانوادگی است؟

شایانیوز- افزایش قتل‌های خانوادگی را می‌توان یکی از آسیب‌های اجتماعی چند سال اخیر نام برد. معضلی که نشان از ضعف قانون، تعصب‌های قومی،قبیله ای و اعتقادی، افزایش بیماری‌های روحی و روانی و غیره دارد. متاسفانه طی چند سال اخیر شاهد افزایش معنادار قتل های خانوادگی در کشور هستیم، که این خود جای بسی تامل دارد، هر چند این معضل از گذشته نیز وجود داشته و انتظار می‌رفت با گذشت زمان و تغییر فرهنگ و باورهای حاکم بر جامعه دیگر شاهد این آسیب نباشیم، چرا که این امر در فروپاشی بنیان خانواده و کمرنگ شدن نقش آن بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

شکاف بین نسلی عاملی عدم تفاهم والدین و فرزندان

به طور کلی باید در نظر داشت که که ایجاد فاصله بین نسلی فرزندان و والدین، همسو نبودن اعتقادات و باورهای میان آنها یکی از عوامل موثر در رخ دادن این وقایع تلخ به حساب می آید، چراکه نسل جوان در سایه استفاده روز افزون از شبکه های اجتماعی و همچنین دسترسی به آخرین اطلاعات روز دنیا تمایل به تغییر سبک زندگی خود دارند، اما در مقابل والدین تمایل چندانی به این تغییرات ندارند و یا نسبت به آن بسیار کُند هستند. بنابراین ایجاد شکاف میان والدین و فرزندان و همچنین متفاوت بودن رفتار و باورهای فرزندان و والدین امروزه بسیار به چشم می‌خورد. هر چند این مهم در گذشته نیز وجود داشت اما در حال حاضر به دلیل وجود شبکه های اجتماعی و همچنین ارتباط سریع با سرتاسر دنیا بسیار عمیق‌تر شده است. البته در این فرصت باید متذکر شد که وجود فاصله طبقاتی در کشور نیز خود به این معضل دامن زده است.

زمان نگذاشتن والدین برای فرزندان

از سوی دیگر باید یادآور شد که والدین به دلیل افزایش مشغله های روزمره خود و همچنین شاغل بودن همزمان والدین دیگر زمان چندانی برای تربیت و یا گذراندن وقت با فرزند خود ندارند همین امر در بلند مدت می تواند تاثیرات منفی را در روند تربیتی فرزند به جای بگذارد هر چند در حال حاضر برخی از والدین به دلیل چشم و هم چشمی فرزندان خود را به مهد کودک‌های لاکچری می‌فرستند و یا پرستار خصوصی برای تربیت فرزند استخدام می کنند، اما باید یادآور شد که فرزند نیاز به مهر والدین دارد و این امر می‌تواند فرزند را از گزند بسیاری از آسیب‌های اجتماعی و روحی و روانی به دور نگه دارد اتفاقی که متاسفانه امروزه چندان به آن توجه نمی‌شود.

جای خالی غربالگیری سلامت روحی والدین به هنگام فرزندآوری

همان گونه که می‌دانیم والدین برای فرزند آوری بسیاری از آزمایش های پزشکی را انجام می دهند تا احتمال ابتلا به بیماری در نوزاد بسیار پایین باشد اما این در حالی است که متاسفانه والدین از نظر روحی و روانی هیچگاه مورد غربالگری قرار نمی گیرند و سلامت روح و روان آنها مورد سنجش و ارزیابی واقع نمی‌شود، چرا که  سلامت جسمی در سایه پیشرفته شاید به مرور زمان به دست بیاید اما نبود سلامت روحی و روانی والدین خود آثار مخرب تری را بر فرزند بر جا می گذارد. همچنین عدم سلامت روحی و روانی والدین(هر دو و یا حتی یکی از والدین) در بروز مشکلات تربیتی، فاصله گرفتن فرزندان از والدین و غیره بسیار موثر واقع می شود. اتفاقی که آثار شما آن دامن جامعه را نیز خواهد گرفت.

پرواضح است که در قتل‌های خانوادگی وجود مشکلات روحی و روانی در والدین و همچنین فرار و یا مبرا شدن از انگ زنی جامعه در بروز این فاجعه شوم نقش پررنگی دارد، چرا که طی تحقیقات میدانی صورت گرفته بسیاری از والدینی که دست به خشونت و یا حتی قتل های خانوادگی می‌زنند تنها به دلیل فرار از انگ زنی به این اقدام روی می آورند. بنابراین فرهنگ سازی در رابطه با حذف و یا کاهش برچسب زنی می تواند در کاهش خشونت و یا قتل های خانگی بسیار تاثیر گذار باشد.

از طرف دیگر باید متذکر شد که کاهش کنترل و نظارت اجتماعی در ایجاد قتل های خانگی و خشونت بسیار موثر است،چرا که امروزه به دلیل افزایش بی رویه مهاجرت دیگر نظارت و کنترل اجتماعی چندانی به چشم می خورد بنابراین والدین و یا حتی فرزندان به راحتی به هر اقدامی دست می زند البته باید خاطر نشان کرد که نظارت اجتماعی بیماری و یا مداخله جویانه در برخی از موارد عاملی برای این معضل اجتماعی محسوب خواهد شد. به گونه‌ای که طبق گفته رفتار شناسان هرگاه در جامعه کنترل و نظارت اجتماعی زیاد باشد والدین برای همسو شدن با نظرات غالب بر جامعه می توانند فرزندان خود و یا حتی یکدیگر را مورد آزار و اذیت و خشونت قرار دهند هرچند در این مجال باید متذکر شد که افزایش نظارت اجتماعی نقش موثری در کاهش خشونت های خانگی دارد البته در این شرایط که اگر جامعه در سلامت روحی و روانی قرار داشته باشد.

باید یادآور شد قانون نخ‌نما شده خود در افزایش قتل های خانوادگی بسیار موثر است. بنابراین در چنین شرایطی اصلاح قوانین موجود و یا بازنگری در آنها می‌تواند نقش بسزایی در کاهش خشونت و قتل های خانوادگی داشته باشد که انتظار می‌رود خانواده محل امنی برای فرزندان تلقی شود و در غیر این صورت فاصله گرفتن فرزندان از خانواده و کاهش حضور آنها در منزل می‌تواند آسیب‌های اجتماعی جبران‌ناپذیری را به دنبال داشته باشد.