وقتی قیمت یه فلافل ساده تو خرید آنلاین دو برابره، پشت پرده غذای نیم پرسی و بی کیفیت

شایانیوز- پیش تر از اینها معمولا مردم  برای تهیه ی غذا به محل مراجعه کرده و یا در آسان ترین حالت ممکن، اقدام به سفارش تلفنی می کردند. بعد از توسعه ی فضای مجازی و ورود فروشگاه های عرضه ی خوراکی در پلتفرم های مربوطه، سفارش آنلاین نیز به گزینه های روش خرید غذا اضافه شد. این موضوع که به ظاهر به نفع مشتری است آیا قابل اعتماد هم هست؟!

مشتری هر روز کمتر از دیروز

با یک گشت کوتاه در میان رستوران داران و فست فودها می توان دریافت که این اصناف با کاهش محسوس متقاضیان خود رو به رو هستند. مردمی که انگار دیگر سفارش غذا را چندان اقتصادی نمی دانند. یکی از جمله مهم ترین دلیل برای این گرانی اما بالا رفتن هزینه ی تهیه ی مواد اولیه به نسبت قبل است. نکته جالب اینجاست که تهیه غذا گاها در سفارش آنلاین چندین برابر نیز می شود. بررسی از سایت های فروش آنلاین نیز نشان می دهد که گاها قیمت یک ساندویچ فلافل ساده، با قیمت دو کیلو مرغ برابری می کند!

مردم دیگر توان رستوران رفتن ندارند

بعد از اصلاح یارانه ها قیمت منوی غذای فست فودها و رستوران ها به شدت بالا رفته و این بالا رفتن قیمت ها همانگونه که پیشتر نیز به آن اشاره شد، به دلیل گران شدن مواد غذایی است. حال آنکه قیمت یک فلافل در خرید حضوری، تا همین یک سال گذشته زیر 20 هزار تومان بود اما اکنون به 40 هزار تومان نیز می رسد.

قیمت ها آنقدر با عجله و پی در پی در حال بالا رفتن هستند که به خانواده ها اجازه صرف یک وعده غذایی در رستوران را نمی دهند. چرا که در معمولی ترین حالت ممکن یک نشست چهار نفره در رستوران بیش از نیم میلیون تومان هزینه توی جیب خانوار ها می گذارد. حال آنکه انگار این روزها پول درآوردن شبیه به کوه کندن شده و خرج کردن آن به یک نسیم بند است! 

وضعیت معیشتی مردم روی یکدیگر تاثیر می گذارد

باید به این نکته اشاره کرد که در نظام اجتماعی، اگر چه که مشاغل از هم جدا هستند اما بقا و پیشرفتشان به یکدیگر متکی است. به عنوان مثال اگر یک شهروند با کار شبانه روزی هنوز با خیال راحت قادر به خوردن یک وعده در رستوران نیست؛ یا اینکه می بیند به جای تهیه ی غذا می تواند زخمی از زندگی اش را دوا کند و در نتیجه از ساده ترین تفریحاتش نیز چشم پوشی می کند، به ندرت پا در رستوران ها و فست فود ها گذاشته یا کمتر به سفارش غذا روی می آورد. همین موضوع  باعث می شود اصناف رستورانی که مواد غذایی اولیه خود را با قیمت های بالا تهیه می کنند نیز با کمبود مراجعه کننده رو به رو شده و دچار ضرر شوند.

فروش غذا های نیم پرسی

این روند پدیده ای جدید از فروش را در میان رستوران داران و فست فودی ها باب کرد که به غذای نیم پرسی و تکه ای معروف شده است. مضاف بر اینکه البته ناگفته نماند بسیاری نیز با پایین آوردن کیفیت غذای خود سعی در حفظ مشتریانشان دارند. همین روند گاها باعث ارائه ی غذا با متریال نامرغوب نیز می شود. چرا که این تنها راه فروش با مبلغ مناسب است.

اما این روند با سلامتی مردم چه می کند؟! اساسا باید یقه چه کسی را گرفت؟! فروشنده ای که به هر شکل کسب و کارش در حال زمین خوردن است و چاره ای ندارد یا مردمی که دخل و خرجشان با یکدیگر جور در نمی آید تا جرات رفتن سمت خرید های با کیفیت را داشته باشند؟!

نظر رئیس اتحادیه دارندگان رستوران

علی‌ اصغر میرابراهیمی، رئیس اتحادیه دارندگان رستوران و سلف سرویس نیز در این خصوص چنین ابراز داشته است: افزایش نرخ غذاهای رستورانی موجب کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی تقاضا شده است. بنا به گفته وی، گرانی بر قیمت روغن، برنج، رب گوجه فرنگی، انواع ادویه، زعفران و …. اثر داشته است و از آنجایی که  رستوران داران نیز مصرف‌ کننده محسوب می‌ شوند، باید مواد اولیه پخت را با قیمت بالا خریداری کنند.

وی در ادامه بیان داشت: اتحادیه بر عملکرد واحدهای صنفی نظارت دارد. نرخ غذای رستورانی بعد از محاسبه قیمت مواد اولیه (با توجه به فاکتور روز)، حقوق کارگری، بیمه، مالیات و ۲۰ درصد سود قانونی و ….. به دست می‌آید.

سرعت بالا رفتن قیمت از سال پیش تا حالا با سرعت نور برابری می کند

نکته عجیب ماجرا اینجاست که این افزایش قیمت تا کنون در حال طی کردن روندی بسیار تند بوده است. سال گذشته قیمت بیشتر غذاهای رستورانی در دسته بندی خورشتی، از 50 هزار تومان کمتر می شد اما اکنون به 120 هزار تومان نیز رسیده است. عجیب تر اینکه متقاضی نه تنها پس از خرید با مورد در خوری مواجه نیست، بلکه غذای 120 هزار تومانی امسال نسبت به نمونه مشابه 50 هزار تومانی خودش در سال پیش نیز افت کیفیت داشته است. گفتنی است که وقتی می گوییم اصناف رستورانی و فست فود ها با مشکل کمبود تقاضا رو به رو شده اند، مشاغل مشابه نظیر بستنی فروشی ها، کافی شاپ ها، آبمیوه فروشی ها و .. را نیز مد نظر داشته باشید. 

چرا باید سفارش غذای آنلاین برای مشتری گران تر تمام بشود؟!

اوایل که هنوز سفارش غذا و به طور کل هیچ کالایی به صورت کنونی میان مردم رواج نداشت، صاحبین مشاغل و تبلیغات خرید های این چنینی، به سمت و سویی سوق داشتند که سخن از راحتی مخاطب می زدند. طرفداران و عرضه کنندگان این نوع خدمات، بیش از هر چیز بر آسان بودن روش سفارش دهی در این مدل اصرار داشتند و می گفتند که به جای تماس با محل و یا ایستادن در صف، می توان در خانه یا محل کار نشست و با کمترین صرف وقتی، کالای مورد نظر را جلوی درب تحویل گرفت. اکنون نمی دانیم این سیاست ها در برخی ارائه دهندگان چه تغییر و تحولاتی داشته اند که در حالت آنلاین، کالا را با چند برابر قیمت به فروش می رسانند!

به عنوان مثال همین فلافل ساده چرا باید در خود ساندویچ فروشی ها 35 تا 40 هزار تومان قیمت داشته باشد ولی در برخی سفارش های آنلاین، تا 95 هزار تومان نیز پیش برود؟ اساسا استدلال و توجیه فروشندگان برای این میزان از تفاوت قیمت در فروش حضوری نسبت به آنلاین چیست؟! به طور کل چه نهادی موظف به رسیدگی در شیوه ی کار و ارائه ی اینگونه خدمات است تا یک نرخ مشخصی برای آن تعریف شود؟ آیا با این وضع، واقعا خرید آنلاین هنوز هم یک روش بی دردسر تر و راحت تری نسبت خرید حضوری محسوب می شود؟!