بیوگرافی آذر محبی تهرانی؛ علت درگذشت رامش چه بود؟

«مرتضی» خواننده ساکن آمریکا، در صفحه‌ی اینستاگرام خود خبر از درگذشت «آذر محبی تهرانی» با نام «هنری» رامش داد.

به گزارش مرتضی برجسته در پست اینستاگرامی خود نوشت: «رامش بعد از سالها گوشه گیری به علت ایست قلبی در ۷۴ سالگی درگذشت. او بعد از انقلاب ۵۷ به خارج از کشور مهاجرت کرد و بعد از مدتی ساکن لوس آنجلس آمریکا شد. متاسفانه در اولین کنسرتش به همراه داریوش و اختلافات داریوش با کنسرت گذار، او صحنه را ترک کرد و این باعث شد که رامش از لحاظ احساسی ضربه بزرگی بخورد و از آن به بعد گوشه گیر شد و هیچ برنامه‌ای اجرا نکرد.»

طبق اطلاعات ویکی پدیا فارسی رامش قبل از انقلاب خواننده سرشناسی در ایران و متولد ۲۳ آبان ۱۳۲۵ در تهران بود. وی در زمان فعالیت خود با خیلی از آهنگ‌سازان و خواننده‌های سرشناس ایرانی از جمله: منوچهر سخایی، ویگن، عارف، و آهنگسازانی چون ناصر و موچهر چشم آذر، بابک افشار و صادق نوجوکی کار کرده بود.

او همچنین جز خوانندگانی بود که با آشنایی به موسیقی سنتی ایرانی، با سبک‌های غربی مثل راک و… آهنگ‌هایی را اجرا کرده بود.

رامش که بود؟

رامش با نام اصلی آذر محبی تهرانی در ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در شهر تهران و در خانواده‌ای با سه خواهر و یک برادر به دنیا آمد و تا دیپلم طبیعی به تحصیلات خود ادامه داد و تصمیم داشت بعد از دیپلم وارد دانشگاه شود و در رشته جراحی به تحصیلات ادامه دهد اما با صدای مخملی و زیبائی که داشت، به عرصه خوانندگی روی آورد.

او همچنین جز خوانندگانی بود که با آشنایی به موسیقی سنتی ایرانی، با سبک‌های غربی مثل راک و… آهنگ‌هایی را اجرا کرده بود.

رامش در سال ۱۳۵۲ رامش به دعوت منوچهر نوذری برای اولین بار به عنوان بازیگر در فیلم خیالاتی حضور پیدا کرد و پس از آن در فیلمی بازی نکرد.

او پس از انقلاب فعالیت هایش محدود شد به طوری که که فقط چند کار را در فاصله سال های طولانی منتشر کرد.

آغاز کار هنری رامش

بعد از اتمام دبیرستان به خاطر علاقه به موزیک و مخصوصاً گیتار، به تعلیم این ساز مشغول شد و گاه همراه با ساز خود زمزمه می‌کرد. این آواز به گوش دوستان و اطرافیان می رسد و اصرار می‌کنند که به آواز بپردازد.

حاشیه های رامش

اولین ترانه رامش

او به خاطر اشتغال به تحصیل از این کار خودداری می‌کند؛ بالاخره اصرارها ثمر می دهد و با نام هنری رامش اولین ترانه اش به نام پرستو جان که شعرش را لعبت والا سروده بود، در ۱۲ فروردین سال ۱۳۴۴ در برنامه گلها (یک شاخه گل) اجرا کرد که از رادیو ایران پخش شد و با اجرای زیبایی که داشت، بسیار مورد توجه قرار گرفت.

سبک رامش

وی بیشتر به اجرای ترانه‌های پاپ مایل بود تا ترانه‌های سنتی. و خود در این باره گفته: «در خواندن ترانه‌های جاز، یک نوع آرامش و نشاط حس می کنم.»

مشهورترین ترانه‌های رامش

یکی از مشهورترین ترانه‌های رامش، ترانه رودخونه‌ها -دومین ترانه صادق نوجوکی در مقام آهنگسازی- با کلام محمد علی بهمنی است که با الهام از داستان ماهی سیاه کوچولو اثر صمد بهرنگی سروده شده است؛ داستانی که کتاب آن در آن سال‌ها از کتاب‌های ممنوعه به‌شمار می آمد. از دیگر کارهای بسیار زیبای رامش که خودش هم خیلی دوست دارد می‌توان ترانه پاییز با شعری از فروغ فرخزاد، ترانه زائر از کارهای محمد صالح علا و ترانه منتظر که شعر و آهنگ آن از خود رامش می‌باشد را نام برد.

چند روایت درباره کناره گیری او از خوانندگی

او دربارهٔ کناره‌گیری اش از خوانندگی گفته بود: «نخواندن من ابتدا اعتراض بود به صدای قدغن زنان در ایران، صدای قدغن خوانندگان زن در سرزمینم، که حتی اجازه خواندن و فریاد درون خود را به گوش‌ها رساندن هم نداشتند. بعد کم‌کم این اعتراض یک عادت شد و با من سال‌ها ماند. حالا به نخواندن عادت دارم، ولی اگر روزی دوباره به ایران بازگشتیم، از ته دل برای همه مردم می‌خوانم.»

البته روایت دیگری هم در این رابطه وجود دارد. مرتضی برجسته در این باره نوشته است: "متاسفانه در اولین کنسرتش که به اتفاق داریوش در شراین ادیتوریوم محل برگزاری جوایز اسکار بود، به خاطر اختلافی که داریوش با کنسرت گذار پیدا کرد، داریوش از حضور در صحنه کنسرت خودداری کرد و این ضربه بزرگی بود به احساس رامش البته رامش انشب برنامه خود را اجرا کرد و از اون زمان به بعد گوشه گیر شد و در هیچ کجا ظاهر نشد.وحتی جواب تلفن دوستانش رو هم نمیداد من بارها سعی کردم با او تماس بگیرم که موفق نشدم.»

پس از انقلاب رامش

رامش بعد از انقلاب در سال ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ دو ترانه به نام‌های گفتگوی سبز و تهرون را اجرا کرد که شعر و آهنگ ترانه تهرون از خود رامش می‌باشد و بعد از ۱۷ سال سکوت در سال ۱۳۷۴ آلبوم جهان سوم را به بازار داد و بعد از سالیان سال دوباره یک آلبوم با داریوش و فرامرز اصلانی به نام معشوق همین جاست (۲۰۰۳) را به بازار عرضه کرد و بعد از آن فعالیتی نداشته‌است.