جنگ علیه سرنوشت ستاره‌های فوتبال ایران!
ظاهرا باید موضوع سربازی یزدانی و مرادمند را پایان یافته تلقی کرد. اما حق با که بود؟ استقلال یا رقبا؟
اظهار نظر منصفانه در مورد موضوع سربازی سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند کار ساده‌ای نیست و چه بسا نشدنی باشد. نگاه کردن به این موضوع نمی‌تواند فقط از دریچه نص صریح قانون باشد و لاجرم با شرایط دیگر گره می‌خورد. به خصوص آنکه خود قانون در این مورد دست را برای تفسیر‌های متفاوت باز می‌گذارد.
به گزارش «شایانیوز» و به نقل از ورزش سه؛ اینکه چرا موضوع سربازی یزدانی و مرادمند برخلاف موضوع سربازی عالیشاه و نوراللهی در سال ۹۵ تا این حد به موضوعی پر‌حاشیه تبدیل شد، شاید ریشه در فضایی داشته باشد که در سال‌های اخیر در فضای دوقطبی قرمز و آبی فوتبال ایران بوجود آمده است. جدا از اینکه نمی‌توان از قصور مدیریت باشگاه استقلال در پیش‌بینی همه جوانب موضوع گذشت اما باید تلاش آنها برای حفظ بازیکنان کلیدی خود را از طرق مختلف هم طبیعی قلمداد کرد. آن چیزی که می‌تواند انتقاد را به عملکرد آنها وارد کند نداشتن شناخت لازم از فضای خاص و ملتهب رقابت بین دو باشگاه مطرح پایتخت است. آنها باید فکر این را می‌کردند که با آنچه در سال‌های اخیر باب شده است، جنگ بیرون از زمین بی‌رحمانه‌تر از جنگ داخل زمین است!
آیا نمی‌توان گفت که اگر در طی این سال‌ها تا این حد، جدال بیرون از زمین پرسپولیس و استقلال داغ نمی‌شد و تا این حد دو تیم و هواداران‌شان به دنبال متهم کردن همدیگر به بهره‌برداری از حمایت‌های خاص نبودند، موضوع سربازی سیاوش_یزدانی و محمدحسین مرادمند در فضایی آرام‌تر پیش می‌رفت و از بروز این همه حساسیت جلوگیری می‌شد؟
وقتی وزن جدال بیرون از زمین از جدال داخل زمین بیشتر و باب شد، دیگر کسی به کسی آسان نمی‌گیرد. کسی به کسی امتیاز نمی‌دهد و به بی‌رحمانه‌ترین شکل به دنبال زدن دیگری است. اگر این فضا نبود آنگاه مهربانانه‌تر به این دو بازیکن نگاه می‌شد و قطعا آینده و شرایط فوتبالی این دو بازیکن که مدعی رسیدن به پیراهن تیم ملی هستند هم کمی حتی از سوی رقبا هم تا حدودی در نظر گرفته می‌شد. شاید کمی هم به این فکر می‌شد که چند ماه دیرتر رفتن به سربازی حداقل این دو بازیکن را از سطح اول فوتبال ایران دور نمی‌کند.
اگر مدیرهای مختلف در دو باشگاه به جای آرام کردن فضای پرتنش هواداری و تلطیف جو بی‌اعتمادی به موفقیت‌های رقیب، نقش بوقچی‌های تبلیغاتی زمان جنگ را بر عهده نمی‌گرفتند و دائم به انواع مختلف به دیگری اتهام نمی‌زدند و ادبیات‌شان تحت تاثیر ادبیات متعصب‌ترین هواداران نبود، شاید این همه به فکر تحت فشار قرار دادن حریفان از طریق امکانات خارج از زمین بازی نبودند.
امروز آبی‌ها از یک اتفاق متضرر شدند و فردا روز هم نوبت رقیب می‌رسد و این بازی ادامه دارد. اما این جنگ، نتیجه سال‌ها دمیدن بر شیپور بی‌اعتمادی است. به جای بی‌رحم بودن در زمین بازی، در بیرون از زمین بی‌رحم شده‌اند و هر روز یکی را می‌زنند. روزی عیسی آل کثیر و امروز دو مدافعی که جدا از بی‌تدبیری مدیران استقلال، تاوان جنگ بی‌رحمانه‌ی بیرون از زمین را می‌دهند.
دیدگاه تان را بنویسید