همه چیز در مورد کرونا؛ پیشگیری، روش کار ویروس، نحوه استفاده از ماسک و...
با ویروس کرونا چه کار کنیم؟ با این همه کار و مشغله در خانه که نمی توان ماند. در این گزارش بررسی میکنیم چطور می توان با ویروس کرونا و ابتلا…
شایانیوز- حالا دیگر ویروس کرونا فقط برای همسایه نیست و در ایران هم مواردی از ابتلا به ویروس کرونا در قم، اراک، گیلان و تهران تایید شده است. حالا با ویروس کرونا چه کار کنیم؟ می توانیم بترسیم و ناله کنیم یا خودمان را در خانه حبس کنیم.. اما راه بهتری هم برای مقابله با این ویروس چینی هست؛ پیشگیری! با رعایت اصول ایمنی می توانیم خودمان و خانواده را از کرونا دور کنیم.
از جمله نکات قابل توجه این است که هنگام حضور در مکان‌های عمومی حتما از ماسک استفاده کنید و به هیچ عنوان دستان آلوده خود را به چشمانتان نمالید. دست دادن، بغل کردن و روبوسی کردن با دیگران را کاهش دهید و از مصرف غذاهای خیابانی و روباز خودداری کنید.
گروه‌هایی که بیشتر در معرض ابتلا به کرونا ویروس قرار می‌گیرند، کودکان، سالمندان، زنان باردار و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند.
بنابر اعلام وزارت بهداشت، شستن دستها با آب و صابون به طور مکرر از نکات حائز اهمیت در جلوگیری از انتقال بیماری است همچنین در صورتی که به آب و صابون دسترسی ندارید می‌توانید از ضدعفونی کننده‌های حاوی الکل استفاده کنید. سعی کنید هنگام حضور در مکان‌های عمومی حداقل تماس را با سطوح مشترک برقرار کنید.
اولین چیزی که به ذهنمان می رسد تا از ابتلا به ویروس کرونا جلوگیری کنیم ماسک است که آنهم قلق های خاص خودش را دارد.
نحوه صحیح استفاده از ماسک برای مقابله با کرونا
گام اول انتخاب ماسک متناسب با اندازه صورت شما است. در گام دوم نیز رعایت این نکته که پیش از استفاده از ماسک دست‌های خود را به خوبی بشویید بسیار ضروری است.
بخوانید:
ماسک زدن چقدر از ابتلا ویروس کرونا جلوگیری می‌کند؟
پرسش های متداول در مورد کرونا و پاسخ کوتاه:
چه کسانی به کرونا مبتلا می شوند؟
اکثر افراد در طول زندگیشان به این ویروس مبتلا می‌شوند. احتمال ابتلای کودکان از همه بیشتر است. هرچند در طول زندگیتان ممکن است چندین بار مبتلا شوید.
چگونه به کرونا مبتلا می‌شوید؟
تاکنون درباره راه‌های شیوع ویروس‌های انسانی کورونا مطالعات چندانی صورت نگرفته است، حتمال این وجود دارد که ویروس‌های انسانی کرونا از یک فرد مبتلا به فردی دیگر، از طریق هوا بوسیله عطسه یا سرفه و تماس نزدیک فردی مانند لمس کردن یا دست دادن انتقال یابد.
این ویروس‌ها ممکن است از طریق لمس اشیا یا سطوح آلوده و سپس تماس با دهان، بینی یا چشم نیز انتقال یابد.
چه زمانی به کرونا مبتلا می‌شویم؟
افراد معمولا در فصل‌های پاییز و زمستان به ویروس انسانی کرونا مبتلا می‌شوند، هر چند احتمال ابتلا در هر زمان از سال وجود دارد.
علائم کرونا چیست؟
ویروس‌های انسانی کورونا معمولا منجر به بیماری‌های موقتی شبکه فوقانی تنفسی خفیف و نیمه خفیف می‌شود.
علائم آن ممکن است شامل آبریزش بینی، سرفه، گلودرد و تب باشد. گاهی اوقات این ویروس‌ها ممکن است منجر به بیماری‌های شبکه تنفسی تحتانی مانند ذات‌الریه شود. این بیماری در افرادی که عارضه قلبی یا سیستم‌های ایمنی ضعیف دارند و افراد مسن شایع‌تر است.
چگونه می‌توانیم در برابر کرونا از خود محافظت کنیم؟
در حال حاضر واکسنی برای حفاظت از شما در برابر ابتلا به ویروس انسانی کرونا وجود ندارد. می‌توانید از طرق زیر، خطر ابتلای خود را کاهش دهید: دستها را چندین بار در طول روز با آب و صابون بشویید، به چشم‌ها، بینی و دهانتان دست نزنید، از تماس نزدیک با افراد مبتلا خودداری کنید.
در صورت ابتلا به کرونا چه باید بکنیم؟
اگر در اثر ویروس‌های انسانی بیمار شده‌اید، می‌توانید مانع ابتلای دیگران به این بیماری شوید: هنگامی که بیمار هستید، در خانه بمانید، از تماس نزدیک با سایر افراد خودداری کنید، هنگام سرفه و عطسه، جلوی دهان خود را بگیرید، اشیا و سطوح را تمیز و غیر آلوده نگهدارید.
کرونا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
می‌توان تست‌های آزمایشگاهی را برای تایید اینکه آیا بیماری شما در اثر ویروس انسانی کورونا بوده یا خیر، انجام داد. هرچند، این تست‌ها همیشه استفاده نمی‌شود، زیرا افراد معمولا علائم بیماری خفیف را دارند، همچنین ممکن است انجام این آزمایش‌ها تنها به چند آزمایشگاه تخصصی محدود شود.
تست‌های آزمایشگاهی خاص ممکن است شامل موارد زیر باشد: ایزوله نمودن ویروس در کشت سلولی، آزمایش واکنش پلی‌مراز زنجیره (PCR) که کاربردی‌تر و از لحاظ اقتصادی قابل دسترسی‌تر است، و آزمایش سرم شناسی برای آنتی‌بادی‌هایی برای ویروس های انسانی کورونا.
نمونه‌برداری از بینی و گلو بهترین انواع نمونه‌برداری برای شناسایی ویروس‌های انسانی کرونا شایع است. آزمایش سرم شناسی نیازمند جمع‌آوری نمونه‌های خونی است.
آیا درمانی برای کرونا وجود دارد؟
درمان خاصی برای بیماری‌هایی که براثر ویروس کرونا ایجاد می‌شود، وجود ندارد.
اکثر افرادی که مبتلا به بیماری کرونا هستند، پس از مدتی، خود، بهبود می‌یابند، هرچند کارهایی هست که با انجام آن می‌توان از علائم آن خلاصی یافت، مانند: مصرف داروهای مسکن و تب بر (مراقب باشید، نباید آسپرین را برای کودکان استفاده کنید) و استفاده از مرطوب کننده‌های هوای اتاق یا دوش آب گرم برای التیام گلودرد و سرفه.
اگر بیمار هستید، باید زیاد مایعات بنوشید، در خانه بمانید و استراحت کنید و اگر نگران علائم بیماریتان هستید، به مراکز درمانیتان مراجعه کنید.
کرونا چه فرقی با آنفولانزا و سرماخوردگی دارد؟
نشانه‌هایی وجود دارد که تشخیص این بیماری‌ها را از یک دیگر راحت‌تر می‌کند.
علایم آنفلوآنزا معمولا شامل تب و لرز، خستگی شدید و بدن درد است، حالت تهوع هم از دیگر علایم ابتلا به این بیماری است. توجه داشته باشید که آبریزش بینی معمولا از علایم سرماخوردگی است و نه آنفلوآنزا. علایم مشترک این دو هم شمال سرفه، گلودرد و سردرد است.
کروناویروس هم علایمی تقریبا مشابه را دارد، با این تفاوت که معمولا سرفه‌های افراد مبتلا به ایت ویروس سرفه‌های خشک است. تحقیقی که چند هفته پیش در نشریه لانست منتشر شده بود نشان داد که اصلی ترین علایم ابتلا به ویروس کرونا تب، سرفه و تنگی نفس است. تنها پنج درصد مبتلایان با آب ریزش بینی و گلودرد مواجه شدند.
بیشتر بخوانید:
کدام گروه های سنی بیشتر در معرض خطر کرونا قرار دارند؟
5 نکته امید بخش در مورد کرونا
چه کار کنیم که به ویروس کرونا مبتلا نشویم؟
کرونا چگونه منتقل می شود؟
قطرات تنفسی
اکثر کارشناسان بهداشت عمومی بر این باورند که کرونا از طریق قطرات تنفسی که در حین عطسه یا سرفه کردن با شدت از بدن فرد آلوده خارج می‌شوند، انتشار می‌یابد. این قطرات معمولا به اندازه کافی سنگین هستند تا بلافاصله روی زمین یا سطوح پیرامون بنشینند. اگر این قطرات از طریق دست‌های نشسته‌ای که با سطح آلوده تماس داشته‌اند به دهان، بینی یا چشم کسی که در آن نزدیکی است برسند، عفونت ایجاد می‌شود.
بر همین اساس، سازمان بهداشت جهانی (WHO) افراد را به پرهیز از تماس نزدیک با هر کسی که تب، سرفه یا سایر علائم تنفسی دارد، توصیه می‌کند. این بدان معناست که باید دستکم یک متر از فرد بیماری که این علائم را دارد، فاصله گرفته و از دست دادن، در آغوش گرفتن و بوسیدن این افراد خودداری کنید.
اگرچه احتمال انتقال کرونا از طریق چشم‌ها هنوز به طور کامل بررسی نشده است، اما گوانگفا وانگ از اعضای هیات تخصصی ذات الریه در چین، معتقد است که در حین معاینه بیماران از این راه آلوده شده است. گروهی از چشم پزشکان نیز در نامه‌ای به هفته‌نامه پزشکی لانست از فرضیه وی پشتیبانی کردند. مطالعات پیشین نشان داده است که بافت معروف به ملتحمه که پشت پلک‌ها و قسمت جلوی صلبیه (سفیدی چشم) را می‌پوشاند، دروازه‌ای برای ورود عفونت‌ها است. این چشم پزشکان در نامه خود از همکارانشان خواستند تا به هنگام معاینه موارد مشکوک به کرونا از عینک محافظ استفاده کنند.
ذرات ریز هواویز
افراد به هنگام عطسه، سرفه یا حتی نفس کشیدن، ذراتی را به اطراف پخش می‌کنند که آنقدر کوچکند که به جای اینکه به سمت زمین بیفتند، تا مدتی در هوا معلق می‌مانند. از آنجایی که امکان استنشاق این ذرات توسط دیگر افراد حاضر در محیط وجود دارد، وقتی یک ویروس همراه آن‌ها باشد، احتمال این که افراد را آلوده کند بیشتر است.
مطالعات بیشتری لازم است تا تایید شود که آیا این فرضیه در مورد انتقال ویروس کووید-۱۹ نیز صدق می‌کند یا نه. به گفته بنیامین کاولینگ استاد بهداشت عمومی دانشگاه هنگ کنگ، اگر اینطور باشد، کارکنان بخش بهداشت که با افراد آلوده در تعامل و تماس هستند، باید اقدامات احتیاطی که در درمان سایر بیماری‌های عفونی که از این طریق منتقل می‌شوند، مثل سل را در این مورد نیز اتخاذ کنند.
با این حال کاولینگ معتقد است حتی اگر این راه اصلی انتقال کرونا باشد، ماسک‌های تنفسی در جلوگیری از آن تاثیر چندانی ندارند. سردرگمی و نگرانی‌ها در مورد شیوع این ویروس مرگبار باعث بروز کمبود تجهیزات بهداشتی از ماسک‌های تنفسی و دستکش‌های جراحی گرفته تا ضدعفونی کننده‌های دست در جهان شده است.
مدفوع
یکی دیگر از راه‌های احتمالی انتقال کرونا این است که افراد آلوده پس از دفع مدفوع دست‌های خود را به خوبی نشسته و با این دست‌های آلوده سطوحی که افراد سالم با آن‌ها تماس دارند را لمس کنند یا برای آن‌ها غذا تهیه کنند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که این مورد یکی از عوامل مهم و کمتر شناخته شده انتقال این ویروس تنفسی است.
این فرضیه همچنین چگونگی شیوع کرونا بین صد‌ها مسافر و خدمه کشتی‌های کروز را نیز توضیح می‌دهد.
به گفته جان نیکولز از اساتید پاتولوژی دانشگاه هنگ کنگ، اگر اینطور باشد، شست و شوی مرتب دستها و ضدعفونی کردن سرویس‌های بهداشتی و مکان‌های مخصوص تهیه و سرو غذا می‌تواند از مجهز کردن افراد به ماسک‌های صورت در کند کردن روند انتشار و شیوع این ویروس موثرتر باشد. به گفته وی، در این مورد ماسک‌ها می‌توانند مفید باشند، زیرا مانع از آن می‌شوند تا افراد انگشتان آلوده خود را به دهان ببرند.
ناقل‌های بی‌جان
آب، مواد غذایی و ناقل‌های بی‌جان -اشیایی، چون لباس یا وسایل منزل- ممکن است منبع عفونت باشند، به ویژه اگر به ترشحات تنفسی یا مدفوع فرد مبتلا آلوده شده باشند.
مقامات بهداشت چین متوجه این خطر شده و از همین رو شهروندان خود را به نوشیدن آب جوشانده شده، پرهیز از خوردن غذای خام، شستن مکرر دستها، ضدعفونی کردن سرویس‌های بهداشتی و جلوگیری از آلوده شدن آب و مواد غذایی توسط مبتلایان، توصیه می‌کنند.
کرونا چطور انسان را می کشد؟
متیو فریمن، یکی از متخصصان ویروس شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند، در این باره می‌گوید: آنچه در ابتدا روی می‌دهد آسیب اولیه و افزایش سلول‌های التهابی است، اما آسیب چنان گسترده است که سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند به طور کامل بر آن غلبه کند. همین مسئله به نوبه خود باعث پاسخ ایمنی بیشتر، تولید سلول‌های ایمنی بیشتر و آسیب بیشتر می‌شود.
ویروس کرونا هنگام عطسه یا سرفه کردن فرد آلوده در هوا انتشار پیدا می‌کند. از این طریق، ممکن است فرد بیمار مستقیماً ویروس را به شخصی دیگر انتقال دهد و یا با آلوده کردن سطوح باعث شود تا افراد سالم با ویروس تماس پیدا کنند و در نهایت این ویروس از طریق دهان یا بینی آن‌ها وارد بدن‌شان شود. در این بین، کارکنان مراکز بهداشتی به ویژه با خطر بیشتری مواجه هستند، چرا که به واسطه شغل خود در معرض دوز بسیار بالاتری از ویروس قرار دارند.
پس از آلوده شدن فرد، ویروس احتمالاً شروع به تکثیر در داخل سلول‌های مجاری هوایی می‌کند که دارای ساختار مویی هستند. آن دسته از ویروس‌های کرونا که باعث سرماخوردگی معمولی می‌شوند، در مجاری تنفسی فوقانی ایجاد عفونت می‌کنند، در حالی که تأثیر ویروسی مانند سارس عمیق‌تر بوده و ریه‌ها را درگیر می‌کند. دکتر فریمن در این رابطه می‌گوید: با قدرت گرفتن بیشتر ویروس کرونا، سلول‌های مرده بیشتری در مجاری هوایی جمع می‌شوند و تنفس را دشوار می‌کنند.
ویروس شناسی دیگر به نام آنتونی فر (Anthony Fehr) از دانشگاه کانزاس معتقد است: اگر ویروس خیلی سریع شروع به تکثیر کند، به طوری که سیستم ایمنی بدن شما فرصت کافی برای پاسخ دادن نداشته باشد، و یا اگر پاسخ ایمنی بدن خیلی دیر انجام شود، آن وقت نمی‌تواند ویروس را کنترل کند و آشفته می‌شود.
این همان چیزی است که دانشمندان از آن به عنوان "طوفان سیتوکین" یاد می‌کنند، که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن شروع به ارسال سلول‌های تهاجمی به ریه کند. در این مرحله، تنها ویروس نیست که به بدن آسیب می‌رساند، بلکه خود سیستم ایمنی هم بدن فرد آلوده را ویران می‌کند.
اریکا شنوی (Erica S. Shenoy)، یک متخصص بیماری‌های عفونی در بیمارستان عمومی ماساچوست می‌گوید: تجربه سایر ویروس‌های تنفسی نشان می‌دهد که عامل آسیب‌های وارد شده توسط این نوع ویروس‌ها ترکیبی است از خود ویروس که باعث آسیب به مجاری تنفسی می‌شود، عفونت‌های ثانویه و همچنین تداخل‌های به وجود آمده با پاسخ ایمنی در بدن فرد آلوده.
در حال حاضر گفته می‌شود که تداخل به وجود آمده بین سیستم ایمنی بدن و بیماری تنفسی، بیش از همه برای افرادی که مسن‌تر هستند و یا بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و فشار خون بالا دارند، خطرناک است. البته کارشناسان بهداشت عمومی سخت در تلاش هستند تا اقشار آسیب‌پذیر را در مورد ویروس کرونا به صورت دقیق‌تری مشخص کنند.
فر معتقد است: هر فردی با دیگری متفاوت است و نحوه واکنش سیستم ایمنی بدن نیز در افراد جوان و پیر یا زن و مرد با هم تفاوت دارد. وقتی صحبت از افراد مختلف به میان می‌آید و اینکه چگونه برخی در اثر این ویروس جان خود را از دست می‌دهند و برخی دیگر زنده می‌مانند، عوامل بسیار زیادی می‌توانند دخیل باشند.
وینت مناچری (Vineet Menachery)، ویروس شناس دانشگاه علوم پزشکی تگزاس، بر این باور است که ویروس کرونا احتمالاً مانند سارس عمل می‌کند. هنگامی که ویروس به ریه‌ها نفوذ می‌کند، می تواند به کیسه‌های هوایی که اکسیژن را جذب می‌کنند، آسیب برساند. با افزایش آسیب سلولی، بافت ریه شروع به سفت شدن می‌کند و قلب باید سخت‌تر کار کند تا مقدار محدود اکسیژن را به بخش‌های مختلف بدن برساند.
مناچری می‌گوید: آنچه که این ویروس جدید را بسیار خطرناک می‌کند، آسیبی است که به ریه‌ها وارد می‌کند. با مختل شدن عملکرد ریه نیز تمام ارگان‌های بدن دچار مشکل می‌شوند.
اما در بیمارانی که بهبود می‌یابند، سیستم ایمنی بدن کار خود را به درستی انجام می‌دهد و با از بین بردن ویروس، التهاب را کاهش می‌دهد. با این حال کارشناسان هنوز در مورد نتایج بلند مدت آلودگی به ویروس کرونا در این افراد اتفاق نظر ندارند. این امکان وجود دارد که افراد بهبود یافته از بیماری، در برابر ابتلای دوباره به ویروس کرونا مصونیت داشته باشند، یا در آینده با عوارض کمتری روبرو شوند و یا اصلاً مصونیتی نداشته باشند. همچنین ممکن است مصونیت موقت به دست آورند. به هر حال، این هم یکی دیگر از سوالات بی‌پاسخ در مورد ویروس کرونا است.
پس از ابتلا به کرونا چه می شود؟
۱- سطوح مختلفِ شدتِ بیماری کرونا:
کروناویروس جدید با نام اولیه "۲۰۱۹ nCov" متعلق به خانواده ویروس‌هایی است که می‌توانند در انسان بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی عادی یا بیماری‌های شدیدتر تنفسی مانند سندرم تنفسی حاد (SARS) و سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) را ایجاد کنند.
تصور می‌شود کروناویروس جدید از یک منبع حیوانی هنوز ناشناخته به یک انسان منتقل شده است. این ویروس عمدتا از طریق ذرات تنفسی از جمله قطرات ناشی از سرفه و عطسه‌ی افراد مبتلا به آن منتشر می‌شود.
به طور متوسط حدود پنج تا شش روز طول می‌کشد تا فرد بعد از آلوده شدن علائم خود را نشان دهد. با این حال، برخی از بیماران علائمی را نشان نمی‌دهند. به گفته دکتر ماریا ون کرکوو، رئیس برنامه اضطراری بهداشت WHO، این ویروس در دستگاه تنفسی تکثیر می‌شود و می‌تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند.
به گفته این پزشک در برخی موارد که بیماری خفیف است علائمی مانند سرماخوردگی که شامل برخی از علائم تنفسی، گلو درد، آبریزش بینی، تب بروز می‌یابد و در موارد شدیدتر که مانند ذات‌الریه است همه این موارد شدیدتر بوده و به طوری که می‌تواند منجر به نقص عملکرد یکی از اعضای بدن و مرگ فرد شود.
با این حال در بیشتر موارد ابتلا تاکنون علائم خفیف مانده است. از حدود ۱۷ هزار مبتلای مورد بررسی سازمان جهانی بهداشت ۸۲ درصد از موارد خفیف، ۱۵ درصد از این موارد شدید و تنها ۳ درصد از آن‌ها به صورت بحرانی طبقه‌بندی شده‌اند.
۲- تب، سرفه، ذات‌الریه بعد از کرونا
یک مطالعه صورت گرفته روی ۱۳۸ بیمار مبتلا به کروناویروس جدید در ووهان که در تاریخ ۷ فوریه در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) منتشر شد، نشان داد که شایع‌ترین علائم این بیماری تب، کوفتگی و سرفه خشک است. یک سوم از بیماران همچنین درد عضلانی و مشکل در تنفس را گزارش کردند، در حالی که حدود ۱۰ درصد علائم غیرعادی از جمله اسهال و حالت تهوع نیز داشتند.
بیمارانی که در محدوده سنی ۲۲ تا ۹۲ سالگی قرار داشتند بین تاریخ اول تا بیست و هشتم ژانویه در بیمارستان ژونژنان دانشگاه ووهان بستری شدند. به گفته پزشکان، سن متوسط بیماران بین ۴۹ تا ۵۶ سال بوده و موارد در کودکان نادر بوده است.
در حالی که بیشتر موارد خفیف به نظر می‌رسید، همه بیماران دچار علائمی مانند ذات‌الریه شده‌اند.
حدود یک سوم از بیماران نیز متعاقباََ دچار مشکلات شدید تنفسی شدند که به درمان در بخش مراقبت‌های ویژه نیاز پیدا کردند. بیشتر این بیماران در شرایط وخیم را افراد سالخورده‌تر و افراد دارای مشکلات دیگر مانند دیابت و فشار خون بالا تشکیل داده‌اند.
از ۱۳۸ بیمار مورد مطالعه شش نفر جان باختند که میزان مرگ و میر ۴.۳ درصدی را نشان می‌دهد. این رقم بالاتر از میزان اعلام شده برای سایر مناطق چین است. تاکنون کمتر از ۲ درصد از کل افراد آلوده به ویروس جان خود را از دست داده‌اند، اما این نسبت ممکن است تغییر کند.
در همین حال، مطالعه‌ای که در تاریخ ۲۴ ژانویه در مجله پزشکی "لَنست" منتشر شد، موضوعی را که "طوفان سیتوکین" نامیده شد در بیمارانی با حال وخیم نشان داد. "طوفان سیتوکین" یک واکنش ایمنی شدید است که در آن، بدن سلول‌های ایمنی و پروتئین‌هایی تولید می‌کند که می‌توانند اعضای دیگر بدن فرد را نابود کنند.
برخی از کارشناسان می‌گویند که این وضعیت می‌تواند علت مرگ و میر در بیماران جوان مبتلا به کووید-۱۹ را توجیه کند. آمار‌های مربوط به چین نشان می‌دهد برخی افراد در دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ زندگی خود که مشخص نیست از قبل دارای دیگر مشکلات پزشکی قبلی بوده‌اند یا نه نیز در اثر این بیماری جان باخته‌اند.
۳- جدول زمانی مربوط به پیشرفت بیماری کرونا
به طور متوسط طی پنج روز از شروع علائم، افراد دچار تنگی نفس می‌شوند.
پس از حدود هشت روز مشکلات تنفسی شدید در افراد مبتلا مشاهده می‌شود.
این مطالعه جدول زمانی مشخصی برای زمان وقوع مرگ و میر در افراد مبتلا ارائه نداده است. با این حال یک مطالعه قبلی که در تاریخ ۲۹ ژانویه در ژورنال ویروس شناسی پزشکی منتشر شده است، بیان کرده به طور متوسط افراد در روز چهاردهم در اثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.
مجله پزشکی نیوانگلند، در مطالعه‌ای که در تاریخ ۳۱ ژانویه منتشر شد، همچنین گزارشی از چگونگی تأثیر عفونت کروناویروس بر بدن را ارائه داده است.
این مطالعه داده‌های پزشکی مرد ۳۵ سالهای را که اولین مورد عفونت در ایالات متحده آمریکا بوده، بررسی کرد. اولین علامت بروز یافته از این بیماری سرفه خشک و به دنبال آن تب بوده است.
این مرد مبتلا در آمریکا در روز سوم بیماری، تهوع و استفراغ و به دنبال آن اسهال و ناراحتی شکمی را در روز ششم گزارش داد. در روز نهم، او دچار ذات‌الریه شده بود و در تنفس مشکل داشت.
تا روز دوازدهم، وضعیت او بهبود یافته بود و تبش فروکش کرد. با این حال او هم‌چنان آبریزش بینی داشته است؛ و در نهایت در روز چهاردهم به جز سرفه خفیف، هیچ علامت دیگری نداشته است. این مرد تا زمان انتشار این مطالعه هم‌چنان در بیمارستان بستری بوده است.
بیشتر بخوانید:
دیدگاه تان را بنویسید