جسد بی سر بابک خرمدین در قطعه هنرمندان بهشت زهرا دفن شد

بابک خرمدین حدود ۱۰ روز بعد از کشف بخشی از پیکرش امروز پنجشنبه ۶ خرداد ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. این کارگردان سینما در طبقه بالای هوشنگ گودرزی به خاک سپرده شده است.

بابک خرمدین سال ۱۳۵۳ در تهران متولد شد. او دارای مدرک کارشناسی ارشد سینما از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران و فارغ التحصیل ۱۳۸۸ بود. این کارگردان سال ۱۳۷۹ در دوره فیلم سازی یک ساله انجمن سینمای جوانان دفتر تهران شرکت کرد. او در کنار ساخت فیلم به آموزش نیز مشغول بود و به عنوان استاد دانشگاه و مدرس در دانشکده‌ها و آموزشگاه‌های هنری تدریس می‌کرد. شاید کمتر کسی تصور می‌کرد او دچار سرنوشتی شود که گویی نامش برای او رقم زده بود؛ قتل و مثله شدن به دست پدر و با همکاری مادر.

سحرگاه روز ۲۷ اردیبهشت ماه خبر قتل فجیع بابک خرمدین به سرعت دست به دست شد و هر دم برگ تازه‌ای برای کسانی که حتی پیگیر این خبر هولناک نبودند، رو شد. پدر و مادر این کارگردان، او را بیهوش کردند و در ادامه به قتل رساندند و جسدش را هم قطعه قطعه کردند و در چند سطل زباله قرار دادند که بخشی از آن کشف شد.

این فیلم ساز با «سوگنامه‌ای برای یاشار» اولین فیلم بلندش را بر پرده سینمای «هنر و تجربه» دید. آن طور که خودش گفته بود، او این فیلم را تا حد زیادی با الهام گرفتن از زندگی خود ساخته بود. او در سال ۸۹ به عنوان دانشجو راهی لندن شد و در آن‌جا با مساله مهاجرت و غربت درگیری پیدا کرد. یاشار شخصیت اصلی فیلم او هم چنین سرگذشتی دارد. او جوانی است که با ویزای دانشجویی وارد لندن شده است. همزمان با اتمام کالج، دچار مشکل مالی و دلتنگی برای خانواده‌اش و ایران می شود. اکنون او بین ماندن و برگشتن مردد است و به استیصال رسیده است.

در مراسمی که دی ماه سال ۹۴ به بهانه اکران فیلم بابک خرمدین در موزه سینما برگزار شد، او از پدرش دعوت کرد که به روی صحنه بیاید و پدرش در سخنانی کوتاه گفته بود: «به نام خداوند آموزگار و به نام شهدای گلگون کفن جنگ هشت ساله و درود به شرافت آن شهدا که مملکت را حفظ کردند. من سرهنگ پیاده ستاد خرمدین هستم.

۳۰ سال خدمت کردم، ۶۹ ماه در مناطق عملیاتی بودم، دو مرتبه شیمیایی شدم و ۴ بار ترکش خوردم و خوشحالم که در مقابل ممکلت انجام وظیفه کردم. به جوانان توصیه می‌کنم از این گهواره وطن غافل نباشند چون رشد و سربلندی آنان در همین مملکت اتفاق می‌افتد. از این ۳۰ سال خدمت ۱۷ سال را دور از خانواده انجام وظیفه کردم و تمام زحمات خانواده روی دوش این خانم عزیزم بود که وطن دوم من هستند.»