ادعای جوان گرایی در تیم ملی فوتبال درست است؟

انتظار می‌رفت بعد از جام جهانی 2022 قطر و آن حذف تلخ مقابل قطر، در حالی که به عنوان مسن‌ترین تیم جام هم شناخته می شدیم، شاهد یک پوست اندازی اساسی در تیم ملی باشیم تا با الهام گرفتن از تیم‌هایی نظیر اسپانیا، آلمان و فرانسه (قهرمان‌های سه دوره جام جهانی 2010 - 2014 - 2018) تیمی جوان و پرانگیزه داشته باشیم.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از طرفداری؛ اسپانیا در حالی قهرمان جام جهانی 2010 شد که میانگین سنی این تیم در رقابت‌ها 25.9 سال بود و در بازی فینال مقابل هلند، اسپانیا 26.3 سال سن داشت و در آن بازی‌های حساس جرارد پیکه، فابرگاس، پدرو، راموس، خسوس ناواس و بوسکتسی به میدان رفتند که تنها بین 22 الی 24 سال سن داشتند.

تیم ملی اسپانیا - فینال جام جهانی 2010

ستارگان زیادی از جام جهانی 2010 به تیم 2014 آلمان راه یافتند و زمینه ساز قهرمانی این تیم در جام جهانی 2014 شدند. آلمان‌ها در حالی در 2010 مقام سومی جام جهانی را کسب کردند  که کاپیتان تیم فلیپ لام 26، باستین شواین اشتایگر 25، پر مرته ساکر 25، مانوئل نویر 24، سامی خدیرا 23، پر مرته ساکر 25، مسئوت اوزیل 21 و توماس مولر و تونی کروس تنها 20 ساله  بودند و از بازیکنان شاخص آلمان محسوب می شدند که نه تنها از ارکان اصلی کسب مقام سومی در 2010 بودند بلکه توانستند در دوره بعدی قهرمانی را به دست بیاورند. آلمان در 2014 نیز جوانگرایی خوبی داشت و ستارگانی همچون آندره شورله، ماریو گوتزه و دراکسلر را بازی داد که بین 20 الی 23 سال سن داشتند و در ترکیب این تیم خوش درخشیدند.

تیم ملی آلمان - فینال جام جهانی 2014

تیم ملی فرانسه درحالی مقابل کرواسی در فینال جام جهانی 2018 صف‌آرایی کرد که 25.8 سال میانگین سنی فرانسوی‌ها بود و در آن دوره لوکاس هرناندز و بنجامین پاوارد تنها با 22 سال سن عملکردی بی‌نقص در جناحین راست و چپ فرانسه داشتند و پوگبا با 25 سال سن طراحی حملات فرانسه را برعهده داشت و فوق‌ستاره آن روزها و حال حاضر جهان کلیان امباپه تنها با 19 سال سن یکی از ارکان اصلی موفقیت فرانسه بود.

تیم ملی فرانسه - فینال جام جهانی 2018

عملکرد این سه تیم ملی نشان می دهد که جوانگرایی و استفاده از استعدادهای جوان می تواند تضمین کننده موفقیت تیم‌ها در تورنمنت‌های بزرگ باشد اما در ایران شرایط جور دیگری است. عدم توجه به فوتبال پایه و اهمیت ندادن به بازیکنان و نبود آکادمی‌های حرفه‌ای بلای جان فوتبال ماست. 

بعد از موفقیت تیم زیر هفده سال ایران در رقابت‌های جهانی 2017 و رسیدن به جمع هشت تیم پایانی جام و شگفتی سازی نوجوانان ایران، همه فوتبال دوستان امیدوار بودند در جام جهانی 2022 قطر باز هم شاهد درخشش فرزندان ایران این بار در بزرگترین آوردگاه فوتبالی باشند اما حتی یک نفر از آن تیم خوب و پر پتانسیل جایی در لیست تیم ملی برای جام جهانی نداشت و از آن تیم در حال حاضر تنها الله‌یار صیادمنش در لیست بازی مقابل ازبکستان حضور داشت و حتی یک دقیقه هم فرصت بازی پیدا نکرد و تنها سبحان خاقانی و امیرحسین حسین‌زاده توانستند در قهرمانی تیم خود در لیگ برتر نقش پررنگی داشته باشند و دقایق قابل قبولی به میدان بروند و سهم آن تیم پر پتانسیل در تیم ملی بزرگسالان تنها الله‌یار بود.

بعد از حذف شدن در جام جهانی 2022 قطر و آمدن امیر قلعه‌نویی هواداران انتظار داشتند که تیم ملی یک پوست اندازی اساسی بکند و خون جوان در رگ‌های تیم جریان یابد اما باز هم این اتفاق رخ نداد و امروز تیم ملی در حالی مقابل ازبکستان در یک بازی تقریبا تشریفاتی به علت قطعی بودن صعود ایران به مرحله بعدی به میدان رفت که میانگین سنی تیم 29 سال و 10 ماه بود. چیزی حدودا نزدیک به 30 سال! در حالی که می شد با ترکیبی جوانتر با همین نفرات دعوت شده به تیم ملی مقابل هنگ کنگ و ازبکستان به میدان رفت و اگر قرار به جوانگرایی در تیم و بازی دادن به بازیکنان جوان تیم بود با ترکیب متفاوت به میدان می رفتیم که تا بازیکنان تجربه به دست بیاورند و با دوندگی بالا و انگیزه بیشتری که دارند بازی چشم‌نوازتر و زیباتری را ارائه بدهند.

برای جوان گرایی در فوتبال نیازمند مدیران مدبر، مربیان دلسوز و حرفه‌ای و آکادمی‌های مجهز و استاندارد در باشگاه‌های بزرگ و پرطرفدار لیگ برتری مانند استقلال، پرسپولیس، سپاهان، فولاد، ملوان و... هستیم که بازیکنان مستعد را از سنین کودکی و نوجوانی تحت حمایت همه جانبه خود (مالی، روانشناسی، تغذیه، تمرین و...) قرار دهند که علاوه بر پرورش بازیکنان و موفقیت تیم‌های باشگاهی در لیگ و آسیا، شاهد تیم ملی قدرتمند در تورنومنت‌های بزرگ جهانی باشیم اما سود برخی افراد در چیزهای دیگریست؛ نه در عرصه پرورش جوانان و جوانگرایی!

امیر قلعه نویی بارها و بارها وعده جوانگرایی داده و حالا حتی در بازی مقابل هنگ کنگ هم چنین کاری انجام نمی دهد!