یک ستاره در تیم ملی هرگز نیمکت نشین نمی شود

مرتضی از نفت تهران به تیم ملی و جام ملت‌های 2015 رسید و درخشید و البته لژیونر شد. 5 سال بازی در چین، قطر و بلژیک و کسب تجارب بالا به علاوه درآمد فوق‌العاده از پورعلی‌گنجی یک مدافع تاپ در استانداردهای بالا ساخت. با این نمودار فوق‌العاده او در جام جهانی 2018 هم در ترکیب اصلی تیم ملی قرار گرفت و نمایشی قابل تحسین داشت. مرتضی در جام ملت‌های 2020 هم فیکس بود تا اینکه در چین مصدوم شد و یک سال دور از میدان ماند.

به گزارش «شایانیوز» و به نقل از ورزش سه؛ بازگشت به فوتبال ایران و انتخاب پرسپولیس بدین خاطر بود که بتواند دوباره به تیم ملی برگردد و باز هم در لیست جام جهانی حضور داشته باشد اما احتمال فیکس شدنش را شاید خودش هم نمی‌توانست پیش‌بینی کند.

در حالی که به نظر می‌رسید شجاع و کنعانی مقابل انگلیس فیکس باشند اما مرتضی مثل بازی‌های 2018 کنار مجید حسینی بازی کرد و البته روزبه چشمی را هم کنارش می‌دید. مرتضی مثل هر دو مدافع دیگر روز تلخی مقابل انگلیس داشت و تغییر هر یک از این بازیکنان قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسید اما با وجود تغییرات اعمال شده در ارنج اصلی تیم ملی، پورعلی‌گنجی در ترکیب ماند و اتفاقاً مقابل ولز نمایش بسیار خوب و بی‌نقصی ارائه داد.

این فیکس بودن پورعلی‌گنجی در حالی اتفاق می‌افتد که او یک سال تمام با مصدومیت دست و پنجه نرم کرد و بعد از پیوستن به پرسپولیس و از دست دادن دو سه بازی اول نشانه‌هایی از ناآمادگی در او دیده می‌شد اما کم‌کم در شرایط مسابقه قرار گرفت و در جام جهانی به میدان رفت. پورعلی‌گنجی در شرایطی طی دو بازی اخیر تیم ملی فیکس بوده که در بازی‌های مقدماتی اصلاً حضور نداشت و شاهد درخشش زوج شجاع و کنعانی بود اما به نظر می‌رسد علاقه و اعتقاد ویژه کی‌روش به این مدافع باعث شده برخلاف گمانه‌زنی‌ها در آستانه جام جهانی به ترکیب تیم ملی برگردد و در این تورنمنت هم فیکس باشد.