فرشته حسینی و کلاه مقاومت در محفل کارلووی واری / عاشقی زیر سایه طالبان و بدگویی ایران
فرشته حسینی در جشنواره کارلووی واری با فیلمی درباره زن افغان حاضر شد و با پوشیدن کلاه پکول و صحبتهایی درباره مهاجران افغان خبرساز شد.
شایانیوز- فرشته حسینی، بازیگر ۲۸ ساله افغانتبار سینمای ایران، امسال با فیلم «هیچ چیز آنطور که به نظر میرسد نیست» به جشنواره معتبر کارلووی واری رفت؛ فیلمی با مضمونی پرتنش و انسانی، درباره زنی افغانستانی که برای نجات فرزندش، هویت جنسیتی خود را پنهان میکند. اما آنچه حضور فرشته را خاصتر کرد، فقط بازی در یک فیلم تأثیرگذار نبود؛ بلکه انتخابهای هوشمندانهاش در استایل و پیامهایی بود که از دل لباسش فریاد میکشیدند.
در این دوره از جشنواره، فرشته با لباسهایی منسجمتر از نظر رنگ، فرم و معنا ظاهر شد؛ و آنچه بیشتر از همه جلب توجه کرد، کلاه سنتی افغانستانی به نام «پکول» بود که به شکلی نمادین، پیام سیاسی-فرهنگی خود را با خود حمل میکرد.
او در صفحهاش درباره این انتخاب نوشت:
«کلاه پکول برای بسیاری از مردم افغانستان نمادی از مقاومت ضدطالبان است. ما زمانی همه با هم، فارغ از قومیت، در مقابل طالبان ایستادیم و این مقاومت هنوز برای ما ادامه دارد.»
و واقعا هم همینطور است. پکول، از دوران احمد شاه مسعود تا امروز، نه فقط یک کلاه، بلکه یادگار هویتی و نماد استقامتیست که ریشه در تاریخ درد کشیده افغانستان دارد.
فرشته حسینی؛ از مهاجرت تا ستاره شدن
فرشته حسینی متولد ۱۳۷۵ در تهران است، اما اصالتاً افغانستانیست و از همان ابتدا در خانوادهای مهاجر و زحمتکش بزرگ شد. مسیر بازیگری او از تئاتر شروع شد و خیلی زود به سینما رسید. فیلمهایی مثل رفتن (که جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره بینالمللی مراکش را برایش به ارمغان آورد)، قصر شیرین و بعدتر سریال قورباغه نام او را بر سر زبانها انداخت.
آشنایی و ازدواج با نوید محمدزاده؛ عشق در دل سینما
آشنایی فرشته حسینی با نوید محمدزاده، یکی از مهمترین چهرههای سینمای ایران، از همکاری مشترک در پروژه «قورباغه» شکل گرفت. chemistry سینمایی آنها به رابطهای عاشقانه ختم شد که در نهایت به ازدواجی رسمی و پرسروصدا انجامید.
آنها ازدواجشان را در تیر ۱۴۰۰ علنی کردند و از آن زمان تا امروز، به یکی از پرحاشیهترین و البته محبوبترین زوجهای هنری ایران تبدیل شدهاند. این زوج اغلب با استایلهای خاص، حضورهای اجتماعی مشترک، و حمایتهای متقابل از فعالیتهای هنری و سیاسی یکدیگر، همیشه در کانون توجه رسانهها بودهاند.
جنجالسازترین اظهارنظر فرشته حسینی
حضور فرشته در جشنواره کارلووی واری فقط به خاطر استایل یا فیلمش سرخط خبرها نشد؛ بلکه صحبتهای او درباره مهاجران افغان در ایران هم واکنشهای زیادی را در پی داشت.
او گفت:
«من در ایران به دنیا آمدم اما خانوادهام افغانستانیاند. بسیاری از بستگان ما با موج اخراج افغانها مجبور شدند ایران را ترک کنند. الان آنها سرگرداناند؛ در افغانستان وضع وحشتناک است، زنان نمیتوانند تحصیل کنند، حق رفتوآمد بدون مرد ندارند و دوباره مجبور به پوشیدن برقع شدند... من وظیفهام را در این میبینم که صدای مردم افغانستان باشم.»
این سخنان با بازخوردهای دوگانهای در فضای مجازی مواجه شد. برخی این صراحت را تحسین کردند و برخی دیگر از «انتظارات بیش از حد» او نسبت به ایران انتقاد کردند و گفتند افغانها به کشور خود بازگشتند، نه تبعید شدند و صحبت هایش را حتی بد گویی از ایران در جهان دانستند.
حتی قبل تر از این هم اولین واکنش به دوازده روز جنگی که تحمل شد و تصمیم بر آن شد که افغانهای غیرمجاز از ایران اخراج شوند نوید محمدزاده، همسر فرشته حسینی، ویدیویی اعتراضی منتشر کرد که در آن از شرایط سخت و ناامنیهای پیش آمده برای این خانوادهها سخن گفت. در این ویدیو، نوید به طور مستقیم به مشکلات پدرزن خود نیز اشاره میکند، موضوعی که بازتاب گستردهای در فضای مجازی داشت و با دهها هزار کامنت منفی و بحثهای داغ از سوی کاربران مواجه شد.
اگر شما جای فرشته بودید چه میپوشیدید؟
تصور کنید در چنین فستیوالی حاضر میشدید؛ جایی که چشم دنیا روی شماست. اگر قرار بود با آیتمی از فرهنگ و هویت ایرانی روی فرش قرمز قدم بگذارید، انتخابتان چه بود؟
شاید یک شال ترکمن با دوخت دوزیهای دستدوز؟ شاید کفش سنتی کردستان؟ یا شاید یک بندِ انگشتری از خط نستعلیق؟
در هر حال، فرشته اینبار نشان داد که مد میتواند فقط ابزار زیبایی نباشد، بلکه فرصتی برای بیانی سیاسی و هویتی باشد؛ و او از این فرصت بهدرستی استفاده کرد.
یک چیزی دیگر هم ثابت کرد ،افغانی که در ایران بدنیا آمده و یا همسر ایرانی دارد هیچ وقت ایرانی نمی شود .