چرا آلمان کمترین میزانِ مرگِ ناشی از کوید-۱۹ در جهان را دارد؟
در میانِ ۹ کشوری که بالاترین میزانِ شیوعِ کوید-۱۹ را داشته‌اند، کشور‌هایی که بیشترین تعداد پرستار را داشتند، کمترین میزانِ مرگ را گزارش…
در سراسر جهان تاکنون بیش از ۴درصد از بیماران - نزدیک به ۱۹۰۰۰ نفر- جان خود را در اثرِ ویروسِ کرونا از دست داده‌اند، در این میان هر یک مرگ یک داستانِ غم‌انگیز است.
درحالیکه در عرضِ دو روز بیش از ۹۰۰۰ موردِ جدید در ۹ کشورِ جهان اعلام شد، کشور‌های کره‌جنوبی، سوئیس و آلمان تاکنون کمترین میزانِ مرگِ ناشی از کوید-۱۹ را در مجموعِ کشور‌های درگیر گزارش کرده‌اند.
در موردِ کره‌جنوبی آمارِ پایین مرگ به جمعیتِ جوان این کشور نسبت داده شده است. در موردِ سوئیس نیز گفته می‌شود که اطلاعات درباره بیماری تازه در حالِ نمایان شدن است.
اما کوید-۱۹ در آلمان مانند سایرِ کشور‌های درگیر با بیماری، در میانِ جمعیتِ میانسال شیوع پیدا کرده است. الگوی مرگ در میانِ جمعیتِ پیرِ آلمان نیز ظاهراً مانندِ الگویِ سایرِ کشورهایِ جهان است.
اما درحالیکه تعدادِ جمعیتِ مبتلا در آلمان درست به اندازه کشور‌هایی مانند فرانسه، اسپانیا و آمریکاست؛ مرگِ ناشی از این بیماری در این کشور فقط ۰.۰۴ درصد است.
آلمان دارد چه کار می‌کند؟
مقاله‌های مختلف نظریه‌های متفاوتی را در این زمینه مطرح کرده‌اند. برخی احساس می‌کنند از آنجا که آلمان هم مانند کره‌جنوبی از آغاز مشغولِ تست کردنِ جمعیت خود بوده است؛ ممکن است این آمار موقتی باشد. در واقع تست گرفتن باعث می‌شود افرادی که آنقدر حالشان خوب است که بدونِ تست دادن هرگز متوجه بیماریِ خود نمی‌شوند و به مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند، شناسایی و به سرعت درمان شوند.
مقاماتِ آلمان نگرانند که در چند هفته آینده، موجِ افرادِ بسیار بیمار در آلمان نیز پدیدار و منجر به افزایشِ ناگهانی مرگ و میر در این کشور شود.
برخی دیگر گفته‌اند مواردِ ابتداییِ کوید-۱۹ در آلمان، افرادِ پیرسالی بودند که برای گذرانِ تعطیلاتِ زودهنگامِ بهاری و اسکی به کشور‌هایی رفته بودند که ناگهان دچارِ همه‌گیریِ کوید-۱۹ شدند. پس نکته همینجاست، درست است که این افراد پیر بودند؛ اما انتخابِ تفریحِ اسکی نشان می‌دهد این افراد از بدنی قوی برخوردار بوده‌اند.
البته توضیحاتِ دیگری هم وجود دارد. در هنگامِ بروزِ عفونت‌ها می‌توان ۴ سؤالِ ابتدایی را مطرح کرد که پاسخ به آن‌ها می‌تواند علتِ تفاوتِ چشمگیرِ آمار مرگ‌و‌میر را نشان دهد.
۱-آیا ویروس در مکان‌های مختلف متفاوت است؟ خیر. در حالِ حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ویروس در برخی نقاط دچار جهش شده و متفاوت است.
۲-آیا برخی کشور‌ها ویروس را زودتر از سایر کشور‌ها تشخیص داده‌اند؟ بله. همانطور که در بالا به آن اشاره شد، کشور‌هایی مانند کره‌جنوبی و آلمان با تستِ زودهنگام توانستند افرادِ بی‌علامت و افرادی ما اعلائم خفیف را که نیازی به مراقبت‌های پزشکی نداشتند شناسایی کنند. هنوز میزانِ بستری در آلمان بررسی نشده است. چنانچه این متغیر ردیابی شود می‌توان میزانِ مداخله تستِ زودهنگامِ کرونا را بر روی میزانِ بهبودِ افرادِ بیمار بررسی کرد.
۳-آیا افرادِ آلوده در آلمان و سایر نقاط با هم تفاوت دارند. بله. در کره‌جنوبی افرادِ جوان‌تر و در ایتالیا افرادِ مسن‌تر درگیرِ بیماری شده‌لند. در سایر کشور‌ها از چین تا آمریکا، افراد به لحاظِ جمعیت‌شناختی شاملِ جنس، سن و میزانِ شیوعِ سیگار تقریباً مشابه بودند.
۴-آیا نظامِ سلامت از کشوری به کشورِ دیگر متفاوت است. البته که اینطور است. تفاوتِ نظام سلامت در سطحِ کشور‌ها را نمی‌توان به آسانی بررسی کرد. اطلاعات بسیار کم است. با این حال، کارشناسانِ سلامت می‌توانند از طریقِ «معیار‌های ساختاری» کیفیتِ نظامِ سلامت در یک بیمارستان یا یک کشور را بررسی کنند. این معیار‌ها شاملِ سطحِ تحصیلاتِ نیروی کار، تعداد متخصصان و تعدادِ تخت‌های مخصوص شاملِ تخت‌ها مراقبت‌های ویژه می‌شود.
بانکِ جهانی اطلاعاتِ مربوط به مراقبت‌های بهداشتی را از طریقِ ۳ معیارِ ساختاری، که هر کدام در هر ۱۰۰۰ نفر جمعیت اندازه‌گیری می‌شوند، ردیابی می‌کند: پزشکان، پرستاران و تخت‌های بیمارستانی. مواردِ دیگری که می‌تواند اطلاعاتی درباره مراقبت‌های بهداشتی در کشور‌ها به دست بدهد، شاملِ میزانِ طولِ عمر در کشور و میزان هزینه‌ای است که هر فرد برای سلامتیِ خود خرج می‌کند.
هیچ‌کدام از این معیار‌ها در کشور‌های اروپایی با هم متفاوت نیست که بتوان از طریقِ آن تفاوتِ میزانِ بهبودی از کوید-۱۹ را توضیح داد. علاوه بر آن، معیاری مانند طولِ عمر که می‌تواند نشان‌دهندۀ میزانِ تسهیلاتِ درمانی و توانمندی کشور‌ها در مدیریتِ بیماری‌های غیرمسری مانند فشار خون، دیابت و نوعِ رژیمِ غذایی باشد، در دو سالِ اخیر در کشور‌های ایتالیا، اسپانیا و فرانسه بیشتر از آلمان بوده است. آلمان در زمینۀ طول عمر رتبه ۲۷ام را در کشور‌های اروپایی دارد.
با این حال، معیار‌های ساختاری می‌توانند آگاهی‌بخش باشند. تعدادِ بیشترِ دکتر‌ها و تخت‌های بیمارستانی ممکن است تفاوتِ معناداری در میزانِ بهبودی از بیماری ایجاد نکنند، اما یکی از این معیار‌ها بسیار تعیین‌کننده است: تعدادِ پرستار در هر ۱۰۰۰ نفر.
در میانِ ۹ کشوری که بالاترین میزانِ شیوعِ کوید-۱۹ را داشته‌اند، کشور‌هایی که بیشترین تعداد پرستار را داشتند، کمترین میزانِ مرگ را گزارش دادند. آلمان ۱۳.۲ پرستار برای هر ۱۰۰۰نفر جمعیت را دارد که بسیار بالاتر از تعداد پرستاران در تمامِ کشور‌های درگیر است.
تعداد بالای پرستاران دو فایده مهم دارد: نخست، پرستاران به عنوانِ ستونِ فقراتِ بیمارستان‌ها (و به خصوصِ بخشِ مراقبت‌های ویژه)، برای مدیریتِ بیماران و نجاتِ آن‌ها ضروری است. دوم آنکه بیمارستان یا کشوری که ارزشِ پرستاران را می‌شناسد، کشوری است که می‌داند چطور مراقبت‌های بهداشتیِ مؤثر را ارائه دهد و احتمالاً اقداماتِ مؤثرِ دیگری نیز برای ارتقاِ کیفیتِ نظامِ سلامت خود انجام داده است.
هر دوی این موارد یادآور آن است که کوید-۱۹ نقاطِ ضعف و قوتِ نظام‌های سلامت در سراسر دنیا را بیش از پیش به ما نشان خواهد داد.
دیدگاه تان را بنویسید