پرتره پیچیده کریستوفر نولان از پدر بمب اتمی/ اوپنهایمر؛ بهترین فیلم اسکار 2024

شایانیوز- اواخر دهه 20 میلادی است و تنها 22 سال از عمر او گذشته است؛ اما، نابغه فیزیک تئوری آن سال‌ها به‌شمار می‌رود. در حال تحصیل دوره دکترا در دانشگاه کمبریج انگلستان است که اضطراب و دلتنگی بر او مستولی می‌شود و با سودای گسترش تحقیقات کوانتمی به ایالات متحده می‌رود و تدریس را آغاز می‌کند. تا آخرین سال دهه 30 میلادی همه‌چیز همانطور که باید پیش رفت و جی. رابرت اوپنهایمر مشغول زندگی و تحصیل و کار بود که وارد پروژه منهتن شد. او در این پروژه به سِمت مدیر یک آزمایشگاه مخفی تسلیحاتی گمارده شد؛ آزمایشگاهی که حاصلش ساخت بمب اتمی بود. دقیقا همین نکته نقطه عطفی شد تا نولان را به ساخت طولانی‌ترین اثر سینمایی خود وادارد.

آیین مرسوم نمایش زندگی بزرگان

 نوشتن کتاب و ساخت مستند یا اثری سینمایی درباره نوابغ و بزرگان عرصه هنر، ادبیات، سینما و غیره امریست مرسوم ‌که نمونه‌های بسیاری دارد. برخی برای جاودان نگه داشتن نام بزرگان این کار را عملی می‌کنند و بعضی هم قصد به نمایش گذاشتن اتفاقی خارق‌العاده را دارند که زندگی آن‌ افراد را تحت تاثیر قرار داده است؛ عده‌ای هم از آن رو که خود این افراد مسبب حادثه‌ای شگفت هستند داستان زندگی آن‌ها را به نمایش می‌گذارند.

فیلمی که بیشترین اسکار 2024 را از آن خود کرد

 کریستوفر نولان، سازنده بتمن و شوالیه تاریکی و میان ستاره‌ای یکی از این افراد است که دو سال از زندگی خود را صرف نگارش فیلمنامه و ساخت فیلمی درباره پدر بمب اتمی کرد. اثری که سال 2023 روی پرده رفت و به قدری در جشنواره‌های سینمایی خوش درخشید که 2 جایزه گلدن گلوب 2023 و 7 جایزه اسکار 2024 را از آن خود کرد. نولان فیلمنامه این اثر را از کتابی درباره جی رابرت اوپنهایمر وام گرفته که  خود این اثر نیز سال 2005 جایزه پولیتزر را از آن خود کرده است.

این کارگردان نقش اول اثر تازه خود را به کیلین مورفی داد. او با کلاه و پیپ شبیه به اوپنهایمر است و در به تصویر کشیدن حس تنهایی و حبس عاطفی این شخصیت بسیار خوب عمل کرده است و به همین دلیل نیز جایزه بهترین بازیگر مرد نقش اصلی اسکار 2024 و گلدن گلوب 2023 را دریافت می‌کند. در اسکار 96ام که شب گذشته برگزار شد نولان نیز جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.  هویت فن هویتما، فیلمبرداری این اثر را برعهده داشت و قاب‌بندی‌هایی زیبایی را خلق کرد و اسکار بهترین فیلمبرداری را در دستانش لمس کرد.  

فیلمی 3ساعته با دیالوگ‌های طولانی

اوپنهایمر داستانی متراکم و مملو از رویداد است؛ ساختاری پیچیده دارد و از دیالوگ و تصویرهای جذاب و هیجان‌انگیز سرشار است. داستان در دو زمان حال(میانسالی اوپنهایمر) و گذشته(جوانی) روایت می‌شود و نکته جالب توجه این است که تصویرهای زمان حال رنگی است و آن دسته از تصاویری که به گذشته مرتبط می‌شود با سیاه و سفید بودن قابل تشخیص است. این فیلم درامی درباره نبوغ، غرور و خطای فردی و جمعی است و زندگی پرتلاطم فیزیکدان نظری آمریکایی را به تصویر می‌کشد؛ کسی که به تحقیق و توسعه بمب اتمی کمک کرد. همان سلاحی که در طول جنگ جهانی دوم بر روی هیروشیما و ناکازاکی انداخته شد و فاجعه‌ای انسانی را رقم زد.

در سینمایی اوپنهایمر هیچ تصویر مستندی از مردگان یا شهرهای در خاکستر وجود ندارد، اما تصمیماتی که به عنوان مطلق‌های اخلاقی او خوانده می‌شود و وحشتی که از بمب‌گذاری‌ها برجای مانده بود را عیان می‌کند. این اثر از سال‌های جوانی پدر بمب اتم را تا زمانی که موهایش سپید می‌شود به تصویر می‌کشد؛ روابط محرمانه و عمومی این شخصیت، مراحل ساخت این بمب و اجرای تست آزمایشگاهی آن و دادگاهی که برای اوپنهایمر تشکیل می‌شود را نشان می‌دهد.