بیوگرافی ستاره پسیانی مهمان دورهمی
مهمانانی که به دورهمی می آیند مورد توجه مخاطبان قرار دارند. بیوگرافی ستاره پسیانی مهمان امشب دورهمی را در این مطلب بخوایند.
ستاره پسیانی متولد ۱۷ شهریورماه سال ۱۳۶۴ در تهران اسـت. او دریک خانواده کاملا هنری متولد شده اسـت. او بـه خاطر شغل هنری پدر (آتیلا پسیانی) و مادرش (فاطمه نقوی) بود کـه باعث گردید بازیگری را در همان ابتدای زندگی خود تجربه کند.
ستاره پسیانی با حضور دو مربی کار کشته و حرفه ای «پدر و مادرش» توانست اصول صحیح حرفه بازیگری را یاد بگیرد ودر عرصه سینما و تلویزیون بدرخشد. او همچنین یک برادر به نام خسرو دارد.
شروع فعالیت ستاره پسیانی
او از همان بچگی درسال ۱۳۶۹ وارد تئاتر شد . او می گوید : بزرگ تر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی تر شد چون نقش‌های جدی بـه مـن سپرده میشد، نقد می شدم و با خودم فکر کردم همین حالا بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
وی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر اسـت بازیگری که با ۱۴ سال سابقه کاری دراین حیطه توانست, جایگاه خودرا ثابت کند ودر جشنواره تئاتر فجر جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کند.
فعالیت های سینمایی ستاره پسیانی
سرخ پوست «۱۳۹۷»
پدیده «۱۳۹۵»
لانتوری «۱۳۹۴»
بیست هفته «۱۳۹۴ فیلم کوتاه»
وارونگی «۱۳۹۴»
کوچه بی‌نام «۱۳۹۳»
فرشتگان قصاب «۱۳۹۱»
ورود آقایان ممنوع «۱۳۸۹»
روایت‌های ناتمام «۱۳۸۵»
بهترین بابای دنیا «۱۳۷۰»
فعالیت های تلویزیونی ستاره پسیانی
سریال نهنگ آبی
همه ی بچه‌های مـن «۱۳۸۷»
شوخی کردم
کلاه‌قرمزی
باغ بلور «۱۳۸۲-۱۳۸۱»
مصاحبه با ستاره پسیانی
ستاره پسیانی از بازیگران جوان و موفق در عرصه تئاتر اسـت؛ بازیگری که با ۱۴ سال سابقه کاری دراین حیطه توانست، جایگاه خودرا ثابت کند ودر جشنواره تئاتر فجر جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کند.
اگر ستاره پسیانی نبودید الان چقدر هنرمند تئاتر بودید؟
ـ اصلا نمی دانم! چون از سن کم وارد بازیگری شدم. شاید موزیسین می شدم یا همان بازیگری را انتخاب می‌کردم، نمیدانم چـه کار می‌کردم.
خانم ستاره پسیانی بازیگری را از سینما شروع کردید؟
ـ نه از تئاتر.
بعد وارد سینما شدید؟
ـ فکر می‌کنم هم زمان اتفاق افتاد، آن موقع پنج سال بیشتر نداشتم.
بعد از همان موقع بازیگری را انتخاب کردید؟
ـ بزرگتر که شدم یعنی از ۱۵ سالگی بازیگری برایم جدی تر شد چون نقش‌های جدی بـه مـن سپرده میشد، نقد میشدم و با خودم فکر کردم همین حالا بازیگری‌ام جدی شده چون دیگران هم جدی گرفته‌اند.
عکس ستاره پسیانی در کنار برادرش خسرو پسیانی
در این چند سالی که کار کردید بیشتر در کارهای پدر حضور داشتید؟
ـ تا ۱۸ سالگی در کارهای پدرم بازی می‌کردم تا اینکه امیررضا کوهستانی مـن را برای نمایش «تجربه‌های اخیر» انتخاب کرد که بسیار کارگردان فوق‌العاده‌ای اسـت. خیلی کار هیجان‌انگیزی بودو مـن ترسیده بودم چون اولین کار مستقل مـن جدا از گروه و پدرم بود. هم زمان با نمایش آقای کوهستانی در نمایش کیومرث‌مرادی هم بازی کردم.
برای پدر بازی کردن سخت بود یا برای دیگران؟
ـ برای مـن، سخت نبود چون این جنس بازیگری را در گروه پدرم و با کارگردانی او شروع کردم. در نتیجه جنسی از بازیگری را یاد گرفتم که بسیار سخت اسـت، مخصوصا در نمایش‌های بی‌دیالوگ که واقعا کار سختی اسـت چون باید بدون حرف زدن تمام حس‌تان رابه تماشاگر برسانید.
ستاره پسیانی و پدرش آتیلا پسیانی
اولین باری که با امیررضا کوهستانی کار کردم برایم مشکل بود چون فقط دیالوگ بودو مـن تا آن موقع در تئاترهایی بازی کرده بودم که دیالوگ‌های کوتاه داشت، برای همین وحشت کرده بودم که چطور دیالوگ‌ها را حفظ کنم و بگویم اما در طول این همه ی سال کار با پدرم، بـه یکدیگر عادت کردیم و میدانم اگر بـه مـن بگوید از این جا بـه آنجا برو، منظورش چیست و متوجه می شوم.
تا بـه حال پیش آمده دوره ای مثلاً یکسال کار نکرده باشید؟
ـ بله، وقتی در گروه‌مان کاری شروع میشود اگر نقشی هم نداشته باشم بـه‌عنوان دستیار درگیر میشوم اما پیش آمده که یکسال تئاتر بازی نکردم و سالی دیگر چند نمایش پشت‌سر هم بازی داشتم.
تا بـه حال نقدی درباره بازی خودتان خواندید که ناراحت تان کرده باشد؟
ـ نمیخواهم از خودم تعریف کنم اما کسی تا بـه حال نقد بدی نکرده و اگرهم جایی نوشته شده مـن نخوانده‌ام.
از چـه زمانی در گروه کارگردانی پدرتان همراهی شان کردید؟
ـ سال آنرا یادم نیست اما در نمایش «بسه دیگه خفه شو» هم دستیار بودم هم بازیگر.
خانم ستاره پسیانی در خانواده درباره کارهای همدیگر حرف می‌زنید؟
ـ بله، خیلی. البته مـا گروه هستیم اما جدا از گروه درباره کار باهم زیاد صحبت می‌کنیم. بـه نظرم جالب اسـت اگرچه بعضی‌ها جنبه منفی خانوادگی کار کردن را می بینند اما جنبه‌های خوبی هم دارد.
ممکن اسـت روزی کاری را کارگردانی کنید که همین فضا را داشته باشد؟
ـ بله، شاید هم کاری را کارگردانی کنم که دیالوگ‌دار باشد تا کارگردانی‌اش برایم سخت‌تر باشد.
دیدگاه تان را بنویسید