(ویدیو) سکانس اروتیک و منشوری +18 سریال موچین

شبکه نمایش خانگی روز‌های ملتهبی را پشت سر می‌گذارد. انتشار سکانس‌های بحث‌برانگیز که القای فضای جنسی و شوخی‌های اروتیک است در دو سریال شبکه نمایش خانگی، نشان می‌دهد تا چه حد این فضا بدون نظارت رها شده و حتی نظارت‌های ظاهری نیز نتوانسته است از حجم مسائل غیراخلاقی این حوزه بکاهد.

حجم پولی که وارد شبکه نمایش خانگی شده است، این القا را به وجود آورده که برخی از حواشی این روز‌ها عامدانه و برای دیده شدن سریال‌هاست، در صورت درست بودن چنین حقه تبلیغاتی، جای خالی نبود برنامه برای تقویت ارتقای کیفی و محتوایی آثار پررنگ‌تر از قبل خودنمایی می‌کند.

سریال «موچین» از مجموعه‌های نمایشی است که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود. نام این سریال در بین مجموعه‌های نمایش خانگی کمتر شنیده شده، اما از نظر محتوایی آنقدر نازل و مبتذل است که حتی در گزارش انتقادی صداوسیما از مفاسد شبکه نمایش خانگی به صورت واضح به این سریال اشاره شده و روز گذشته نیز یکی از سکانس‌های این سریال که دیالوگ‌های اروتیک و غیراخلاقی آن در فضای کمدی بیان می‌شد، در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد.

سریال «موچین» از معاونت فضای مجازی صداوسیما مجوز گرفته است. به تعبیر دقیق‌تر یعنی نه از وزارت ارشاد و نه از «ساترا» مجوز ندارد و در فضای مبهم فعلی که هر بخشی مدعی صدور مجوز و نظارت بر تولیدات است، معاونت فضای مجازی صداوسیما برای این سریال مجوز صادر کرده است.

در زمانی که هنوز مشخص نیست چه نهادی قرار است به صورت واحد بر فضای مجازی نظارت کند، صدور چنین مجوز‌هایی نشانه نبود سیاست درست در خصوص شبکه نمایش خانگی است. اکنون دعوای اصلی میان «ساترا» و «سازمان سینمایی» است، در حالی که یک معاونت صداوسیما نیز خود را محق می‌دانسته که مجوز صادر کند! اما اگر بعد از صدور مجوز حتی نظارت درستی بر خروجی کار داشت، کار به انتشار سکانس‌های مملو از دیالوگ‌های غیراخلاقی نمی‌کشید.

رده‌بندی سنی فیلم‌ها و سریال‌ها، اگرچه یک بار از سوی سازمان سینمایی ارائه شد و بی‌سرانجام ماند، اما نیازی است که هر روز وجود آن بیشتر احساس شود. صداوسیما از سال‌های پیش یک روند غیرشفاف را در خصوص رده‌بندی سنی در پیش گرفته است و بدون ارائه هیچ گونه دستورالعمل یا آیین‌نامه‌ای، به صورت سلیقه‌ای برخی از برنامه‌ها را با محدودیت سنی پخش می‌کند. اما در حوزه شبکه نمایش خانگی، به رغم اینکه هر روز بر تعداد مخاطبان و تنوع تولیدات افزوده می‌شود، هنوز برای رده‌بندی سنی سریال‌های ایرانی شبکه نمایش خانگی اقدامی انجام نشده است.

در حالی که وزارت ارشاد برای سریال «آقازاده» که بخش عمده محتوای آن به داستان سوءاستفاده جنسی از زنان برای آلوده کردن و زیر فشار قرار دادن مسئولان اشاره دارد، هیچ هشدار سنی در نظر نگرفته است. سامانه اینترنتی «فیلیمو» این سریال را با رده‌بندی سنی ۱۷+ سال پخش می‌کند و به مخاطب خود درباره محتوای آن هشدار داده است. آنچه در قسمت اخیر سریال «آقازاده» دیده شد، نشان می‌دهد این رده‌بندی سنی کاملاً با محتوای این سریال همخوانی دارد و حتی سریال منسوب به یک نهاد ارزشی نیز نتوانسته است در محتوا برای همه اعضای خانواده مناسب باشد.

شبکه نمایش خانگی در حال گسترش است. هر روز خبر‌های جدیدی از پروژه‌های جدیدی که قرار است برای عرضه در این فضا تولید شوند، منتشر می‌شود. تنوع و تعدد تولیدات در حال افزایش است، ولی به جای اینکه این شرایط بر گسترش نظارت بر شبکه نمایش خانگی منجر شود، اکنون دعوای میان سازمان سینمایی و «ساترا» برای اینکه چه نهادی باید مجوز‌ها را صادر کند، به وجود آمده است.

در این دعوا مجلس نیز در طرحی به نفع ساترا وارد شده و احتمالاً در صورت موفقیت این طرح، دعوا به نفع ساترا به پایان می‌رسد، ولی تا زمانی که این کار به پایان نرسد، این مردم هستند که از نبود برنامه و سیاستگذاری واحد بر نمایش خانگی متضرر می‌شوند.

شبکه نمایش خانگی، همان طور که می‌شود از نام آن برداشت کرد، بر محور محصولاتی پایه‌گذاری می‌شود که در خانه و در کنار خانواده دیده می‌شود، اما اکنون شرایط نشان می‌دهد برخلاف نام و انتظار اولیه، شبکه نمایش خانگی به فضایی تبدیل شده است که در آن سریال‌ها عمدتاً برای خانواده‌ها ساخته نشده و عملاً محصولی که برای تمام اعضای خانواده باشد، در آن دیده نمی‌شود.

ایجاد عشق‌های چندضلعی، اشاره به مباحث جنسی حتی در قالب اعلام آمادگی یک دختر برای ازدواج موقت، استفاده از الفاظ رکیک و سوژه‌های پیش پا افتاده و پرداخت‌های دم دستی در سریال‌ها بحث‌برانگیز بوده است.

برخی ناظران معتقدند سازندگان سریال‌های شبکه نمایش خانگی، عامدانه تلاش می‌کنند با پررنگ کردن مسائل غیراخلاقی و انتشار سکانس‌های گزینش شده در فضای مجازی به نوعی فضای تبلیغاتی ایجاد کنند تا ضعف‌های ساختاری و داستانی فیلم‌ها پوشیده شود و مخاطب که در شبکه نمایش خانگی آزادی عمل بیشتری دارد، مجاب شود که آن محصول را دنبال کند؛ سوءاستفاده‌ای که باعث می‌شود حتی ویدئو‌های حذف شده سریال‌ها در شبکه‌های مجازی پخش شود.

ظاهراً در این وادی همه چیز حول فریب بیننده چرخ می‌زند تا به بهانه تماشای ایجاد جذابیت کاذب، فروش سریال بالا برود. سازندگان سریال‌های شبکه نمایش خانگی از نبود فضای نظارتی بر محصولات به نفع دامن‌زدن به حواشی غیراخلاقی استفاده می‌کنند. آن‌ها هدفی جز به هم زدن آرامش خانواده‌هایی که فکر می‌کنند می‌توان با تماشای سریال‌های ایرانی نمایش خانگی اوقاتی را در کنار همه اعضای خانواده داشت، ندارند و متأسفانه تاکنون سدی را جلوی خود ندیده‌اند.

امید است تا با روشن شدن مسئول صدور مجوز‌ها و نظارت بر آنها، دست‌کم در آینده اگر ایرادی پیدا شد، بتوان به صورت مستقیم از مسئول آن انتقاد و بازخواست کرد، نه اینکه اکنون وزارت ارشاد، ساترا و معاونت فضای مجازی صداوسیما هر کدام خود را محق بدانند و در آخر خانواده‌ها ضرر کنند.